بررسی و مقایسه ی سمیت نانوذرات اکسید آهن بدون پوشش و با پوشش پلی دوپامین در رده ی سلولی B16-F10 تحت شرایط برون تنی

 در سال های اخیر، استفاده از نانوذرات در تشخیص، تحویل دارو و درمان به دلیل کوچک بودن این ذرات و افزایش نسبت سطح به حجم بسیار مورد توجه قرار گرفته است. مهم ترین مشکل زمان درمان سرطان به وسیله ی شیمی درمانی، عدم دسترسی به قسمت های مرکزی توده به علت خون رسانی کمتر آن است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان سمیت نانوذره ی اکسید آهن با پوشش پلی دوپامین و بدون پوشش پلی دوپامین بر روی سلول های سرطانی ملانوما B16-F10 بود.

ابتدا، نانوذره ی اکسید آهن به روش هم رسوبی ساخته و به وسیله ی دوپامین پوشش دار گردید. سپس، با استفاده از روش MTT، اثر سیتوتوکسیسیته ی این نانوذره ی پوشش دار و بدون پوشش بر روی رده ی حیوانی B16-F10 مورد مطالعه قرار گرفت.

استفاده از نانوذره ی اکسید آهن بدون پوشش بر روی رده ی B16-F10 در غلظت 450 میکروگرم/میلی لیتر و در بازه ی زمانی 72 ساعت سمیت نشان داد و در خصوص نانوذره با پوشش، در هیچ یک از غلظت ها و در هیچ یک از دو بازه ی زمانی 48 و 72 ساعت، سمیت قابل توجهی وجود نداشت.

خاصیت سمیت سلولی نانوذره ی بدون پوشش در مقایسه با نانوذره ی با پوشش، به طور معنی داری بیشتر بود. با استفاده از پوشش، می توان سمیت نانوذره ی اکسید آهن را کمتر کرد و از آن برای باند کردن هدایت دارو و همچنین، به عنوان یک ماده ی کنتراست در تصویربرداری رزنانس مغناطیسی (Magnetic resonance imaging یا MRI) استفاده نمود