رابطه بین درگیری شغلی با یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی مدیران مدارس

پژوهش حاضر با روش توصیفی و از نوع همبستگی انجام گردید. جامعه ی آماری شامل کلیه مدیران مدارس دوره های تحصیلی شهرستان میبد در سال تحصیلی 96-95 به تعداد 151 نفر بوده که با استفاده از جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان (1971) حجم نمونه معادل 108 نفر تعیین گردید که با روش تصادفی طبقه ای متناسب با حجم، نمونه گیری شدند. ابزار مورد سنجش پرسش نامه درگیری شغلی (Lodahl & Kejnar, 1965)  ، یادگیری سازمانی (Neefe, 2001) و نوآوری سازمانی (Ettlie & Okeefe, 1982) بود. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه ها در یک اجرای مقدماتی توسط تعدادی از مدیران مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسش نامه ها بر حسب ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش نامه درگیری شغلی 89/0، یادگیری سازمانی 87/0 و نوآوری سازمانی 86/0 برآورد گردید. تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی ساده و تحلیل واریانس چند راهه صورت گرفت. یافته ها نشان داد که رابطه هر یک از متغیرهای یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی با درگیری شغلی رابطه ای معنادار است. متغیر اصلی پژوهش (درگیری شغلی) توان پیش بینی یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی را دارد.