بررسی میزان افت وزنی سنگ دانه ها در آزمایش لس آنجلس در محیط های مختلف در دو منطقه دیره و دماوند

شناخت عوامل موثر بر مقاومت سایشی سنگ دانه ها  تاثیر زیادی در پی جویی سنگ دانه هایی با مقاومت سایشی مناسب دارد. در این پژوهش ارتباط محیط های زمین شناسی با مقاومت سایشی سنگ دانه ها، بررسی شده است. نمونه برداری از سه محیط واریزه ای، مخروط افکنه ای و رودخانه ای در دو منطقه دشت دیره با سنگ های آهکی و منطقه دماوند با سنگ های آتشفشانی انجام شده است. آزمایش های سایش لس آنجلس، تخلخل و درصد سنگ دانه های دارای ریز ترک روی نمونه های برداشت شده از محیط های مختلف انجام شد. نتایج نشان می دهد که کم ترین میزان افت وزنی در محیط های رودخانه ای به میزان 7/23 و 42 و بیش ترین میزان افت وزنی در محیط های واریزه ای به میزان 3/49 و 48 به ترتیب در منطقه دیره و دماوند دیده می شود. محیط های مخروط افکنه ای نیز حالتی حدواسط این دو را دارند. با افزایش مساحت و طول مسیر جریان در حوزه بالادست مخروط افکنه ها میزان افت وزنی کاهش می یابد. تفاوت میزان افت وزنی در محیط های مختلف به علت تفاوت در میزان ریزترک، تخلخل و قشر هوازده ایجاد شده بر سنگ دانه ها است. شدت اختلاف میزان افت وزنی در دو منطقه دماوند و دشت دیره با هم متفاوت است به گونه ای که میزان افت وزنی سنگ دانه های واریزه ای دشت دیره دو برابر سنگ دانه های رودخانه ای در همان منطقه است در حالی که در منطقه دماوند این اختلاف حدود 11 درصد است. این تفاوت می تواند ناشی شدت درزه داری کم تر و در نتیجه تفاوت کم تر درزه داری سنگ دانه های موجود در محیط های مختلف در منطقه دماوند باشد.