نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت بر انگیزش پیشرفت دانش آموزان انجام شد. طرح این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. به این منظور 308 نفر از دانش آموزان پایه نهم شهرستان سلماس (150 پسر و 158 دختر) به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند و به مقیاس های خودکارآمدی عمومی شرر، هوش هیجانی شات، خلاقیت عابدی و انگیزش پیشرفت هرمنس پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین هوش هیجانی و خلاقیت با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار و هم چنین رابطه معناداری بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت از طریق میانجی گری خودکارآمدی به دست آمد. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان از برازندگی مدل مفروض تحقیق داشت. با توجه به یافته ها می توان گفت که خودکارآمدی نقش واسطه ای در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت دارد. براین اساس با در نظرگرفتن متغیرهایی چون نقش هوش هیجانی، خلاقیت و خودکارآمدی می توان میزان انگیزش پیشرفت دانش آموزان را ارتقاء بخشید.