مدل یابی روابط بین اهداف پیشرفت و تعلل ورزی تحصیلی با عملکرد ریاضی دانش آموزان اول دبیرستان

هدف از این پژوهش، مدل یابی روابط بین اهداف پیشرفت و تعلل ورزی تحصیلی با عملکرد ریاضی دانش آموزان دختر اول دبیرستان (دوره دوم) یزد بود. بدین منظور 300 دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند و به منظور گردآوری اطلاعات، از پرسش نامه های جهت گیری هدف و پرسش نامه اهمال کاری تحصیلی و نمره ریاضی پایان نیمسال دوم تحصیلی که به صورت هماهنگ کشوری برگزار شد، استفاده گردید. مدل ارزیابی شده از شاخص های برازندگی خوبی برخوردار بود. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که متغیر هدف تسلط- گرایشی تاثیر منفی و معناداری بر تعلل ورزی تحصیلی (40/0-=B) داشت؛ ولی تاثیر معناداری بر عملکرد ریاضی نداشت. متغیر هدف تسلط- اجتنابی تاثیر مثبت و معناداری بر تعلل ورزی تحصیلی (34/0=B) و تاثیر منفی و معناداری بر عملکرد ریاضی (14/0-=B) داشت. متغیر هدف عملکرد- گرایشی نیز تاثیر منفی و معناداری بر تعلل ورزی تحصیلی (18/0-=B) و تاثیر مثبت و معناداری بر عملکرد ریاضی (22/0=B) داشت. متغیر هدف عملکرد- اجتنابی تاثیر معناداری بر تعلل ورزی تحصیلی و عملکرد ریاضی نداشت. با توجه به نتایج به دست آمده، از طریق تغییر در جهت گیری هدف، می توان اقدام به کاهش تعلل ورزی یا اصلاح آن نمود و عملکرد ریاضی را ارتقاء داد.