مقایسه اثربخشی روش تدریس الکترونیکی و روش تدریس سنتی بر اشتیاق تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و خودتنظیمی در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روش تدریس الکترونیکی و سنتی بر اشتیاق تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و خودتنظیمی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش، آزمایشی از نوع طرح های پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، کلیه دانش آموزان پسر پایه هفتم بودند که در سال تحصیلی 97-98 در ناحیه 2 شهر رشت در مدارس دولتی و غیر انتفاعی مشغول به تحصیل بوده و طبق استعلام از اداره آموزش و پرورش تعدادشان 1320 نفر بود. 40 نفر از دانش آموزان پایه هفتم، به شیوه تصادفی خوشه ایانتخاب و در دو گروه (کنترل و آزمایش) جایگزین شدند. جهت جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی، خودکارآمدی و خودتنظیمی استفاده شد. گروه مداخله، برنامه آموزش الکترونیکی را در قالب 8 جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای یک بار دریافت کردند؛ درحالی که گروه کنترل روش تدریس سنتی ارائه شد. یافته ها نشان داد که اجرای روش تدریس الکترونیکی بر اشتیاق تحصیلی، تاثیر معناداری دارد (01/0p <)؛ اجرای روش تدریس الکترونیکی بر خودکارآمدی، تاثیر معناداری دارد (01/0p<) و اجرای روش تدریس الکترونیکی بر خودتنظیمی، تاثیر معناداری دارد (01/0 p<). نتایج پژوهش نشان داد که در روش تدریس الکترونیکی؛ فراگیران به جهت سهولت دسترسی به اطلاعات و محتوای آموزشی، باانگیزه و اشتیاق تحصیلی بیشتری به مشارکت در روند یادگیری می پردازند که منجر به ارتقاء خودکارآمدی و خودتنظیمی آن ها می شود.