اثر سایمتیدین خوراکی روی زگیلهای متعدد

زگیل بیماری ویروسی است که انواع متعددی دارد و با روش های مختلف درمان می شود. سایمتدین خوراکی یک روش درمانی بی خطر در زگیلهای متعدد معمولی است که موفقیتهای درمانی نیز داشته ولی هنوز به صورت یک درمان معمول مورد استفاده قرار نگرفته است. این مطالعه با هدف تعیین میزان اثر سایمتیدین در درمان زگیلهای معمولی متعدد مقاوم انجام گرفته است. مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی یک سویه کور در سال 80 - 1379در بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان بر روی دو گروه 42 نفری بیماران که از نظر تعداد، محل و نوع زگیل همسان و به صورت تصادفی در دو گروه تقسیم شدند، انجام شد. درگروه اول روزانه 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن سایمتدین خوراکی روزانه به مدت 3 ماه از دارونما استفاده شد. هر دو گروه 3 ماه بعد از مصرف دارو ارزیابی بالینی شدند. نتایج حاصله جمع آوری و از آزمون کای دو جهت تفسیر نتایج استفاده شد. در گروه مورد 8 بیمار (19%) بهبودی کامل، 7 بیمار (17%) بهبودی نسبی و 27 بیمار (64%) عدم بهبودی و در گروه شاهد 5بیمار (12%) بهبودی کامل، 3 بیمار(7 %) بهبودی نسبی و 34 بیمار (81%) عدم بهبودی داشتند که با آزمون کای دو بین مصرف دارو و بهبودی در هر دو گروه ارتباط معنی دار وجود نداشت (P>0.05)، اما در تفکیک بیماران به زیر گروه های سنی 12 سال و کمتر و بالای 12 سال دیده شد که در گروه مورد در هر دو زیر گروه سنی بین سن بیماران و درمان با سایمتدین ارتباط معنی دار وجود نداشت (P>0.05)، اما در گروه شاهد در گروه سنی 12 و زیر 12 ساله، بین سن بیماران و درمان با دارونما ارتباط معنی دار مشاهده شد (P>0.013). مطالعه نشان داد که اثربخشی سایمتدین بیشتر از دارونما نیست که با نتایج سایر مطالعات قابل مقایسه است، اما پاسخ گروه سنی 12 و زیر 12 ساله ها در گروه شاهد به دارونما در مطالعه ما حاکی از آن است که مانند بعضی بیماری های پوستی از جمله کهیر مزمن، ریزش موی منطقه ای ولیکن پلان که به دارونما پاسخ می دهند، بایستی در درمان زگیل بچه ها نیز پاسخ به دارونما مورد توجه قرار گیرد.