چارچوب تحلیل کارکردی نظام نوآوری منطقه ای در کشورهای در حال توسعه

کارکردها، بازیگران و حکمرانی چندسطحی، سه عنصر اساسی نظام های نوآوری منطقه ای هستند. کارکردها، قابلیت های پویایی هستند که علاوه بر تحقق توسعه، نشر و بهره گیری از نوآوری، امکان دستیابی به مزیت رقابتی پایدار و توسعه اقتصادی مناطق را فراهم می سازند. با این وجود، نه تنها مبانی تحلیل کارکردی نوآوری منطفه ای به صورت محدودی توسعه یافته است، بلکه مباحث پرداخته شده بدون درنظر گرفتن شرایط بوم شناختی و متفاوت مناطق ارائه شده است. در این پژوهش تلاش شده است علاوه بر مفهوم شناسی کارکردها، مبتنی بر روش شناسی تحلیل محتوای کیفی، کارکردهای توسعه نوآوری منطقه ای در کشورهای در حال توسعه ارائه گردد. در این پژوهش، جامعه مورد مطالعه شامل کلیه کتب، گزارش های پژوهشی و مقالات حوزه سیاست نوآوری منطقه ای در فاصله سال های 2017- 1995 می باشد. در نهایت بر اساس منطق نمونه گیری مبتنی بر معیار، 93 منبع مورد تحلیل قرار گرفت. هشت کارکرد مستخرج عبارتنداز: «قابلیت حکمرانی نوآوری منطقه ای و جهت دهی آن»، «قابلیت ایجاد زیست بوم نوآوری»، «قابلیت تشخیص، مسئله یابی و پیش بینی فناورانه شرکت ها و صنایع»، «قابلیت توسعه صنعتی مبتنی بر فناوری (متناسب با رویکرد DUI)»، «قابلیت توانمندسازی، حمایت و بسیج منابع (انسانی، مالی و...)»، «قابلیت شبکه-سازی، یادگیری تعاملی، جریان، سرریز و انباشت دانش»، «قابلیت ایجاد بازار» و در نهایت «قابلیت کشف و انتشار فرصت های کارآفرینی».