بررسی تاثیر نوع و غلظت نمک بر کارآیی جذب سوپرجاذب

در این پژوهش از دو نوع سوپر جاذب با نام آکوازورب و استاکوزورب و چهار نوع نمک شامل سولفات سدیم، کلرید پتاسیم، کلرید کلسیم و کلرید سدیم در سه غلظت 0/005، 0/05 و 0/1 مولار استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد در ابتدای آزمایش، ظرفیت جذب آب آکوازورب بیشتر از استاکوزورب می باشد و عموما بعد از 30 الی 45 دقیقه، ظرفیت جذب ستاکوزورب در مقایسه با آکوازورب افزایش می یابد. نمک های  و  در همه غلظت ها به ترتیب کمترین و بیشترین تاثیر را در کاهش جذب نسبت به محلول شاهد برای هر دو سوپرجاذب آکوازورب و استاکوزورب داشتند. سرعت جذب نیز در تمامی محلول ها با گذشت زمان کاهش یافت. همچنین افزایش غلظت محلول ها نیز باعث کاهش سرعت جذب گردید. در تمامی محلول ها، در دقایق ابتدایی آزمایش، کاهش سرعت جذب توسط آکوازورب در مقایسه با استاکوزورب کمتر بود. در مورد شوری محلول ها پس از جذب آب توسط سوپرجاذب ها نیز در همه غلظت ها برای آکوازورب رابطه   برقرار است. اما در مورد استاکوزورب، روند ثابتی در غلظت های مختلف محلول ها مشاهده نگردید. بر اساس نتایج حاصل شده، با توجه به سرعت جذب بیشتر آکوازورب نسبت به استاکوزروب در دقایق ابتدایی، در مناطقی که بارندگی ها به صورت رگباری و با مدت زمان تداوم کمتر از 30 دقیقه رخ می دهد و نیز در مناطق عمده کشت دیم، کاربرد سوپرجاذب آکوازورب توصیه می گردد. همچنین با توجه به نتایج جذب در 24 ساعت و بالا بودن ظرفیت جذب استاکوزورب در مقایسه با آکوازورب، کاربرد استاکوزورب در شرایط کشت آبی توصیه می گردد.