ارزیابی تنوع گونه ای و الگوی پراکنش پنج گونه گیاهی غالب در تالاب بین المللی هامون

پژوهش حاضر با هدف بررسی تنوع گونه ای و الگوی پراکنش جمعیت پنج گونه غالب گیاهی شامل نی (Phragmites australis)، پنجه مرغی (Cyndon dactylon)، بونی (Aeluropus lagopoides)، چمن شور ساحلی (Aeluropus littoralis) و گز سیستانی ((Tamarix meyeri و مطالعه تنوع گونه های گیاهی در تالاب بین المللی هامون در سال 1394 انجام شد. نمونه برداری  از پوشش گیاهی به طور تصادفی- سیستماتیک مطابق الگوی w با استفاده از چهار ترانسکت نواری به وسعت 5000 مترمربع در چهار ایستگاه انجام شد. مطالعه تنوع گونه های گیاهی با شاخص های شانون- ویور و سیمپسون انجام شد. بر اساس نتایج حاصل از شاخص های تنوع گونه ای، در ایستگاه سوم بیشترین تنوع گونه ای مشاهده شد. بیشترین مقادیر شاخص شانون- ویور و سیمپسون برای ایستگاه سوم به ترتیب 43/1 و89/0 و کمترین مقادیر برای ایستگاه اول به ترتیب 67/0 و 38/0 مشاهده شد. مطالعه الگوی پراکنش 5 گونه گیاهی غالببا استفاده،از روش های پراکنش موریسیتا، k، نسبت واریانس به میانگین، تیلور و ایوائو  انجام شد. بیشترین مقادیر P و R2  روش تیلور برای نی(P. australis) به ترتیب 007/0 و 921/0 که این مقادیر برای مدل ایوائو به ترتیب 13/0 و 301/0 مشاهده شد. الگوی پراکنش نی، بونی و پنجه مرغی به صورت کپه ای بود. همچنین الگوی پراکنش گز سیستانی (T. meyeri) و چمن شور ساحلی (A, littoralis) به صورت تصادفی بود. نتایج این تحقیق نشان می دهد بین مقادیر شاخص های شانون- ویور و سیمپسون در هر ایستگاه تفاوت معنی داری مشاهده شد. همچنین نتایج شاخص های پراکنش نشان می دهد که کارایی روش تیلور به دلیل دقت بالاتر، مناسب تر از روش ایوائو برای برآورد پراکنش گیاهان بود.