فعالیت ضد میکروبی عصاره مچه بر تعدادی از میکروارگانیسمهای عامل عفونت در شرایط آزمایشگاهی

در سالهای اخیر به دلیل استفاده معمول از داروهای ضدمیکروبی تجاری در درمان بیماری های عفونی، مقاومت به یک یا چند آنتیبیوتیک، در حال افزایش است. استفاده ازگیاه مچه به عنوان یک گیاه دارویی، از دیرباز در ایران مرسوم بوده است. هدف از این پژوهش، تعیین فعالیت ضدمیکروبی عصاره مچه بر تعدادی از میکروارگانیسمهای عامل عفونت در شرایط برونتنی بود.

در این پژوهش تجربی، عصارهگیری از گیاه مچه با روش خیساندن انجام شد. راندمان بازده استخراج عصاره مچه براساس وزن خشک محاسبه گردید. اثر ضد میکروبی عصاره مچه با روش های حداقل غلظت بازدارندگی رشد، حداقل غلظت کشندگی و تعیین هاله عدم رشد میکروبی) دیسک دیفیوژن آگار و چاهک آگار(بر سویه های اشرشیا کلی، سالمونلا تیفی، لیستریا اینوکوا، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و کاندیدا آلبیکنس تعیین شد.

حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی عصاره آبی مچه، برای کاندیدا آلبیکانس)حساسترین سویه نسبت به عصاره(به ترتیب 64 و 128 میلیگرم بر میلیلیتر بود. حداقل غلظت مهارکنندگی عصاره مچه برای سویه های اشرشیا کلی، سالمونلا تیفی، لیستریا اینوکوا و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به ترتیب 256 ، 256 ، 128 و 128 میلیگرم بر میلیلیتر بود. حداقل غلظت کشندگی عصاره برای سویه های بیماریزا مذکور به ترتیب 256 ، 256 ، 128 و 256 میلیگرم بر میلیلیتر بود. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معنی داری 5 درصد نشان داد که برای تمام سویه های عامل عفونت با افزایش غلظت عصاره، قطر هاله عدم رشد میکروبی)دیسک دیفیوژن آگار و چاهک آگار(، افزایش یافت. نتایج نشان داد که قطر هاله بازدارنده رشد، در روش چاهک آگار بیشتر از روش دیسک دیفیوژن آگار بود.

عصاره گیاه مچه اثر ضدمیکروبی بر تمامی سویه های مورد بررسی داشت. حساسترین و مقاومترین سویه نسبت به عصاره مچه به ترتیب کاندیدا آلبیکنس و اشرشیا کلی بود. پیشنهاد میگردد در ادامه پژوهشهای بیشتری در شرایط برونتنی و مدل حیوانی انجام گیرد تا بتوان از این گیاه برای درمان بیماری های عفونی بهره برد.