ژنوتایپینگ کاست کروموزومی SCCmec در ایزوله های بالینی استافیلوکوس اورئوس با روش multiplex PCR

 استفاده گسترده از آنتی بیوتیک های مختلف سبب مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس به آنتی بیوتیک های درمانی شده است. در این میان مقاومت به متی سیلین به دلیل محدود کردن گزینه های درمانی اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. لذا در این مطالعه به ارزیابی مقاومت دارویی و بررسی ژنوتیپی کاست کروموزومی mec استافیلوکوکی (SCCmec) در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیماران بستری شده در بیمارستان های شهر تهران پرداختیم.

215 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس ازنمونه های کلینیکی جمع آوری شد. سپس برای بررسی مقاومتهای آنتی بیوتیکی ازروش دیسک دیفیوژن استفاده شد. PCR برای تشخیص ژن mecA انجام شد. تایپ های مختلف SCC mec با استفاده از روش Multiplex PCR مورد شناسایی قرار گرفت.

بیشترین میزان مقاومت به ترتیب در برابر تتراسایکلین 3 / 49 %، اگزاسیلین 04 / 46 % و اریترومایسین 5 / 36 % و سپس نسبت به سیپروفلوکسازین 7 / 29 % ، جنتامایسین 3 / 28 % ، کلیندامایسین 4 / 27 %، کوتریموکسازول 3 / 23 % و ونکومایسین) 0(مشاهده شد. فراوانی ژن mecA در سویه های مورد بررسی 04 / 46 % بود. آنالیز حاصل از Multiplex PCR نشان داد که توزیع تیپ های مختلف SCC mec در مطالعه حاضر به ترتیب فراوانی شامل تیپ سه) 9 / 88% (، تیپ دو) 03 / 3% (، تیپ یک) 02 / 2% (و) غیر قابل تیپ بندی 05 / 6 % بود.

به نظر می رسد یک تنوع ژنتیکی در بین سویه های در حال چرخش در بیمارستان های مورد مطالعه وجود دارد که بر نیاز برای اجرای سیاست کنترل عفونت مناسب برای کاهش انتشار تایپ های MRSA مقاوم به چند دارو تاکید می کند.