تحلیل گونه شناسی روایی در دو داستان «پرنده فقط یک پرنده بود» و «هر دو روی یک سکه»

گونه شناسی به عنوان طبقه بندی بر مبنای شاخص های صوری یا کارکردی قابل ثبت، قادر است ابتدا به بررسی راوی و عمل روایت، سپس تحلیل انواع کنش گران، گونه های کنشی و در نهایت به بررسی مخاطب بپردازد. نوشتار حاضر با روش تحقیق کتابخانه ای و به صورت تحلیلی، ابتدا به معرفی گونه شناسی روایی و مولفه های مورد بررسی در آن می پردازد؛ سپس تحلیلی گونه شناختی بر مبنای دو پایه ادراکی روانی با شاخصه های پرسپکتیو روایی، عمق پرسپکتیو روایی و وجه روایی، و پایه زمانی با شاخصه های زمان عمل روایت، نظم و دیرش زمانی بر روی دو داستان کوتاه «پرنده فقط یک پرنده بود» و «هر دو روی یک سکه» از مجموعه داستان «نیمه تاریک ماه» اثر هوشنگ گلشیری را ارایه می دهد. سپس استنتاج می شود که گونه شناسی روایی، روشی نوین و کاربردی در نقد ساختاری برای تحلیل ادبیات داستانی نوین می باشد.