مبدامداری یا مقصدمداری در ترجمه ابوالفتوح رازی با تکیه بر برگردان استعاره های قرآنی
نویسنده:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (دارای رتبه معتبر)
چکیده:
در فرآیند ترجمه، همواره دو گرایش مبدامدار و مقصدمدار در برابر هم وجود داشته است. مترجمان گاه «حفظ زبان مبدا» را مدنظر داشته و گاه «قابل فهم بودن مطلب در زبان مقصد» را مورد توجه قرار داده اند. در دوران معاصر و با شکل گیری نظریه های علمی در حیطه ترجمه، اصلی ترین وجه تمایز دیدگاه ها، همین دوگانگی مبدامداری و مقصدمداری است. از جمله مواردی که در مبدامداری یا مقصدمداری ترجمه بازتاب مهمی دارد، شیوه های مورد استفاده در برگردان استعاره است. لذا در این مقاله، شیوه های برگردان استعاره در ترجمه ابوالفتوح رازی بررسی و آماری از شیوه های عملکرد وی ارائه شده است. در نهایت به این نتیجه دست یافته ایم که اگرچه مفسر بدون اسلوب معینی از دو شیوه مبدامداری و مقصدمداری بهره برده است، اما بااین حال، به حفظ ویژگی های زبان مبدا توجه بیشتری داشته و بر این اساس می توان او را یک مترجم مبدامدار دانست.
کلیدواژگان:
زبان:
فارسی
انتشار در:
صفحات:
58 تا 76
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p2036753
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)
-
بررسی ساختار موسیقایی و هارمونی معنا و مبنا در سروده های زهدآمیز ابن معتز
ئالا شهسواری، مرضیه قلی تبار*،
نشریه مطالعات ادب اسلامی، پاییز و زمستان 1402 -
مقدمه الجماهر فی الجواهر بیرونی
سامی خلف حمارنه
نشریه میراث علمی اسلام و ایران، بهار و تابستان 1402