بررسی اثر غلطت آنتی اکسیدان های مختلف بر کاهش قهوه ای شدن کالوس و تولید ذی توده آن در دو گونه از شیرین بیان Glycyrrhiza glabra و G. uralensis
ریشه ها و استولن های شیرین بیان یکی از مهمترین داروهای خام را در دنیا تشکیل می دهند و محتوای مقادیر زیادی از ماده موثر گلیسیریزین، که یک نوع تریترپنوئید ساپونین است، می باشند. کشت بافت و تولید کالوس در شیرین بیان پیش نیاز مطالعات بررسی متابولیت های ثانویه و ترانسفورماسیون سلولی در این گیاه می باشد. به منظور تاثیر آنتی اکسیدان ها در کاهش قهوهای شدن و رشد کالوس در دو گونه از شیرین بیان Glycyrrhiza glabra و G. uralensisاز اسید اسکوربیک و PVP (پلی ونیل پیرولیدین) در چهار سطح مختلف استفاده شد. همچنین به منظور تاثیر این آنتی اکسیدان ها در شاخص رشد کالوس، اقدام به کشت سوسپانسیون سلولی در هر دو گونه گردید. برای تولید کالوس از هیپوکوتیل گیاهچه های دو هفته ای و هورمون های NAA (نفتالین استیک اسید) به غلظت نیم میلی گرم در لیتر و BA (بنزیل آمین) به غلظت دو میلی گرم در لیتر به همراه تیمارهای آنتی اکسیدان های اسید اسکوربیک و PVP در غلظت های مختلف در قالب دو آزمایش فاکتوریل جداگانه بر پایه طرح کاملا تصادفی استفاده شد. نتایج نشان داد در واکشت های متوالی میزان 1200 میلی گرم در لیتر PVP در هر دو گونه، کمترین باززایی، نکروزه و بیشترین میزان کالوس را دارا بود. درحالی که در کشت سوسپانسیون سلولی با افزایش غلظت PVP شاخص رشد کالوس کاهش یافته و تیمار PVP با غلظت 1200 میلی گرم در لیتر در هر دو گونه کمترین شاخص رشد کالوس را داشت، که می تواند به دلیل جذب هورمون ها (NAA و BA) توسط هورمون PVP و کاهش غلظت هورمون در محیط باشد. تیمار اسید اسکوربیک به ترتیب با غلظت های 80 و 100 میلی گرم در لیتر در هر دو گونه بیشترین شاخص رشد کالوس را داشت و برای کشت سوسپانسیون سلولی توصیه گردید.
شیرین بیان ، اسید اسکوربیک ، PVP ، کالوس ، سوسپانسیون سلولی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.