آیا برنامه های آموزش مداوم موجب بهبود وضعیت تجویز داروها در ایران می شود؟ یک مطالعه کیفی

برگزاری دوره های بازآموزی و آموزش مداوم از جمله استراتژی های توصیه شده جهانی به منظور دستیابی به تجویز منطقی داروها توسط پزشکان است. مطالعه حاضر با هدف بررسی موانع و پر کردن شکاف بین وضعیت فعلی و وضعیت مطلوب برنامه های بازآموزی، دیدگاه صاحبنظران را در رابطه با نقش این برنامه ها در بهبود وضعیت تجویز داروها ارزیابی نمود.

این مطالعه به شیوه کیفی و با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام گردید. مشارکت کنندگان مشتمل بر افراد باتجربه و صاحبنظر در زمینه تجویز و مصرف دارو بودند. 16 نفر با روش نمونه گیری هدفمند مورد مصاحبه قرار گرفتند. مصاحبه ها پس از پیاده سازی به روش تحلیل مضمون ارزیابی شدند.  

 در این مطالعه دو مفهوم عمده شامل دلایل نیاز به برگزاری برنامه های آموزش مداوم و موانع برگزاری دوره های آموزش مداوم اثربخش توسط مشارکت کنندگان ارائه گردید. دلایل نیاز به برگزاری برنامه های آموزش مداوم شامل چهار موضوع اصلی و موانع برگزاری آموزش مداوم شامل شش موضوع اصلی (موانع فیزیکی، موانع مالی، موانع انگیزشی، موانع نظارتی، موانع اجرایی و موانع سیاستگذاری) و 12 زیرموضوع بودند.

  با توجه به وجود موانع متعدد بر سر راه دستیابی به برنامه های آموزش مداوم تاثیرگذار بر وضعیت تجویز داروها و به منظور رفع این موانع و دستیابی به وضعیت مطلوب، بازنگری در محتوا و کیفیت برگزاری دوره های بازآموزی، برنامه ریزی بر اساس دستاوردهای مطلوب و ارتقای کیفیت مستمر ضرورت دارد.