بررسی تاثیر افشای ریسک بر کارایی سرمایه گذاری شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

شرکت ها برای رشد و توسعه خود نیازمند سرمایه گذاری هستند. مطابق فرضیه قراردادهای کارا مدیران باید از بین طرح های مختلف سرمایه گذاری، سرمایه گذاری بهینه را انتخاب کنند. پژوهش های پیشین به بررسی رابطه عوامل مختلف سطح شرکت مانند ساختار سرمایه و کیفیت گزارشگری مالی با کارایی سرمایه گذاری پرداخته اند اما در خصوص تاثیر افشا عوامل ریسک شرکت ها توجه کمی شده است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر افشای ریسک بر کارایی سرمایه گذاری شرکت هاست. مطابق مبانی نظری و پژوهش های پیشین انتظار می رود بین افشای ریسک و کارایی سرمایه گذاری شرکت ها رابطه معناداری باشد. برای محاسبه شاخص افشای ریسک شرکت ها از روش تحلیل محتوی دستی استفاده شده است و شاخص افشای ریسک از طریق طبقه بندی ریسک های افشاشده شرکت ها در قالب چهار زیرمجموعه کلی ریسک های مالی، عملیاتی، قوانین و مقررات و استراتژیک و با استفاده از مدل میهکنن (2012) محاسبه شده است. همچنین برای سنجش کارایی سرمایه گذاری از مدل چن و همکاران (2014) استفاده شده است. نمونه تحقیق شامل 60 شرکت برای بازه زمانی 1388 تا 1395 است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که افشای ریسک بر کارایی سرمایه گذاری شرکت ها تاثیر مثبت و معناداری دارد یعنی با افزایش افشای ریسک، کارایی سرمایه گذاری شرکت ها افزایش می یابد.