نقش چشم انداز زمان و تجربه درد در احساس تنهایی سالمندان

توجه و تمرکز بر متغیرهای پیش بین احساس تنهایی در سالمندان مقدمه ای برای بهبود موفقیت آمیز احساس تنهایی است. در این راستا هدف این پژوهش، تعیین نقش چشم انداز زمان و تجربه درد در پیش بینی احساس تنهایی سالمندان بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه سالمندان بالای 60 سال در شهر کرمانشاه در سال 1397 تشکیل دادند. تعداد 200 سالمند عضو کانون بازنشستگان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از سیاهه چشم انداز زمان زیمباردو و بوید، پرسش نامه درد دورکین، ترک، رویکی و هاردینگ و پرسش نامه احساس تنهایی راسل، پیپلوا و کورتونا استفاده شد. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام تجزیه و تحلیل قرار شد. یافته ها حاکی از آن بود که بین متغیرهای گذشته گرای-مثبت، حال گرای -لذت طلب و آینده با احساس تنهایی رابطه منفی و معکوس و بین متغیرهای گذشته گرا-منفی و حال گرای-تقدیرنگر با احساس تنهایی رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد (01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که مولفه های چشم انداز زمان گذشته گرای -منفی و حال گرای -تقدیرنگر به ترتیب به عنوان قوی ترین متغیرها برای پیش بینی احساس تنهایی هستند. همچنین از درد عاطفی می تواند احساس تنهایی سالمندان را پیش بینی نماید. این یافته ها مفاهیم مهمی را در عرصه ارائه مراقبت به سالمندان آشکار ساخته و می تواند با برنامه ریزی های مدون و اجرایی در کاهش احساس تنهایی و افزایش بهزیستی سالمندان مفید واقع شود.