بررسی مقایسه ای تغییرات ضربان قلب و فشار خون حین و بعد از درمان الکتریکی تشنجی بیماران به دنبال استفاده از دو دز لابتالول

امروزه، الکتروشوک درمانی به عنوان یکی از روش های درمانی کارامد در اختلالات روان پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد. با این وجود، هم تحریک اولیه ی ایجاد شده توسط Electroconvulsive therapy (ECT) و هم تشنج ایجاد شده منجر به افزایش تعداد ضربان قلب و فشار خون به شکل قابل توجهی می گردد و به حدی می رسد که در بیماران با خطر بالا، می تواند منجر به ایسکمی و بیماری کرونری گردد. در این مقاله به مقایسه ی اثرگذاری دو دز دارویی لابتالول بر روی تغییرات همودینامیک ناشی از الکتروشوک درمانی پرداخته شد.

در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی متقاطع بر روی 36 بیمار، برای دو نوبت درمان ECT به صورت تصادفی، در هر بار یک دز لابتالول شامل دزهای 0/2 و 0/4 میلی گرم/کیلوگرم استفاده گردید. همچنین، تمام بیماران سوکسینیل کولین 0/5 میلی گرم/کیلوگرم و تیوپنتال سدیم با دز 2 میلی گرم/کیلوگرم دریافت نمودند. فشار خون، ضربان قلب، میزان اشباع اکسیژن، مدت ریکاوری و زمان ایجاد تنفس خودبه خودی پس از ECT و عوارض در دو ترکیب درمانی ثبت و مقایسه گردید.

در دو گروه میانگین فشار خون متوسط، سیستول و دیاستول تفاوت معنی داری در مقایسه با هم نداشتند و میزان تهوع و استفراغ به طور معنی داری در گروه با دز کم لابتالول نسبت به گروه با دز بالای لابتالول کمتر و این تفاوت معنی دار بود (0/020 = P).

هر دو دز 0/2 و 0/4 میلی گرم/کیلوگرم لابتالول، بدون تاثیر بر کیفیت و زمان تشنج، می تواند همودینامیک پایداری را طی الکتروشوک درمانی ایجاد نماید، اما از نظر بروز عوارض، دز کم لابتالول مطلوب تر است.