فضاسازی در نمایش رادیویی؛ «تحلیل نشانه شناختی فضا در نمایش رادیویی»

نمایش رادیویی گونه شناخته شده و معتبری از درام است که از استقلال و یگانگی نمایشی برخوردار است. در این میان، توجه به فضاسازی دراماتیک در نحوه تاثیرگذاری و معنارسانی  نمایش رادیویی مقوله ای مهم و حیاتی به شمار می رود. این پژوهش تلاش می کند تا با تکیه بر روش ها و ابزارهایی که علم نشانه شناسی در اختیارمان گذاشته است، ابعاد فضاسازی در نمایش رادیویی را تجزیه و تحلیل کند و نشان دهد که چگونه و در اثر ترکیب و به کارگیری چه عواملی می توان اطلاعات بنیادینی را ارائه داد که فضای نمایش به تدریج از طریق آن پی ریزی شود. بدین منظور، ابتدا مولفه های فضاساز در نمایش رادیویی شناسایی می گردد. سپس، نحوه عملکرد آن ها در فرایند خلق فضا با استفاده از تحلیل متنی مبتنی بر نشانه شناسی لایه ای مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت، مقاله حاضر نشان می دهد که چگونه از طریق ارتباط و تعامل تقویت کننده میان لایه های مختلف متنی، می توان فضای کلی نمایش را شکل داد به گونه ای که با معرفی مکان، زمان، کنش و موقعیت شخصیت ها، حالاتی چون گرمی، سردی، سنگینی، یاس، شادی، ترس، عشق، اندوه، سوء ظن، رازآلودگی و غیره را بر فضای نمایش غالب ساخت. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی- تحلیلی بوده و در گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای استفاده شده است.