بررسی داغ ننگ ایروینگ گافمن و داغ شرافت در نمایشنامه های منتخب درام معاصر ایران

«داغزنی» نگاه متفاوت جامعه به هویت های خدشه دار است. هویت هایی که بین آنچه خود را با آن تعریف می کنند(هویت بالقوه) و آنچه در تعامل با دیگر افراد شناخته می شوند(هویت بالفعل) تفاوت هست. در برابر این نگاه اجتماعی متفاوت ، افراد داغ خورده سعی می کنند با اغماض موقعیت خویش و از طریق نمایش دادن هویت و ویژگی های رفتاری جدید مقاومت کنند. از میان انواع داغ زنی می توان به نگاه فرودستانه جنسیتی اشاره کرد که نمونه های آن در نمایشنامه های معاصر ایران پررنگ است. مقاله حاضر با انتخاب هدفمند برخی نمایشنامه های معاصر ایران به بررسی جامعه شناسی جنسیت با استفاده از نظریه داغ ننگ گافمن پرداخته است. در این مقاله با درنظرگرفتن داغ ننگ به عنوان هامارتیای شخصیت نمایش، سعی می شود انواع داغ ننگ در چهره های زن و مرد در نمایشنامه های معاصر ایران مقایسه و دسته بندی شود. در ادامه به بحران هویت و شیوه های پنهان سازی داغ ننگ در این چهره ها اشاره می شود که در میان زنان شامل کنش های رفتاری مطیعانه، ازخودبیگانگی هویت فردی و پذیرش هویت دیگری (همسر یا پدر) است، درحالی که پنهانسازی در مردان خود را در سازماندهی به موقعیت های اجتماعی نشان می دهد؛ یعنی به گونه ای که موقعیت اجتماعی مردان را در رابطه با دیگران به گونه ای عاری از هرگونه نقص نشان می دهد تا به تعبیری در پی بازسازی هویت و اعتبار خود بر آیند. علت داغ ننگ در چهره های مرد، بیشتر در ارتباط با محیط های بیرونی(فرهنگ، اقتصاد و سیاست) و غالبا در تعامل با همتایان خود (مردها) است درحالی که که داغ ننگ در زنان بیشتر به لحاظ کیفیت فیزیولوژیکی و روابط زناشویی است و در تعامل با جنس مخالف خود را نشان می دهد. حذف، پس زدن، عدم پذیرش، نادیده گرفتن حریم و سلب موقعیت های ابراز وجود همان طور که در مقاله نشان داده شده، از شیوه های رایج برخورد با داغ خوردگان در نمایشنامه های مورد بررسی است.