ارزیابی حرارتی لایی پرخوران به روش تجربی

افزایش توان (گشتاور) موتورهای امروزی در کنار کاهش مصرف سوخت و کوچک سازی ابعادی آنها منجر به استفاده از سامانه های پرخورانی هوای ورودی شده است. از آنجا که پرخوران در معرض گازهای داغ خروجی قرار داشته و دورهای کاری آن بسیار بالا است بکارگیری فن آوری های مکانیکی و موادی خاص و پرهزینه در آنها ضروری است. دمای اجزای مسیر دود این قطعه با سوخت بنزین گاهی تا 950 درجه سلسیوس می رسد و تغییر نقاط کاری موجب خستگی حرارتی آن می شود. از این رو ارزیابی حرارتی از کارهای اساسی طراحی، ساخت و آزمون های پرخوران و قطعات وابسته به آن مانند واشر پرخوران است. در این مقاله روش جدیدی برای ارزیابی دمای واشر پرخوران یک موتور چهار استوانه بنزینی ارائه شده است. در این روش دمای نزدیک ترین نقاط واشر در پرخوران و چندراهه دود اندازه گیری شده و دمای واشر با استفاده از آنها تخمین زده می شود. نتایج نشان می دهد که در این بررسی حداکثر دمای واشر پرخوران به حدود 807 درجه سلسیوس می رسد که با نتایج تحلیل ها و سایر اندازه گیری دمایی پرخوران مطابقت دارد. از آنجا که دسترسی به لایی پرخوران و اندازه گیری مستقیم دمای آن کاری دشوار و یا غیرممکن می باشد روش ارائه شده می تواند در ارزیابی حرارتی لایی پرخوران مفید باشد. سپس از دمای اندازه گیری شده در آزمون دوام خستگی حرارتی- مکانیکی لایی پرخوران استفاده شده و نتیجه دمایی بدست آمده در آن ارزیابی شده است. خرابی لایی پرخوران در این آزمون می تواند نشان دهنده صحت دمای بدست آمده باشد.