اثر غلظت های متفاوت سالیسیلیک اسید بر بیان ژن کائورنوئیک اسید 13-هیدروکسیلاز درگیر در مسیر بیوسنتزی استویول گلیکوزیدها در استویا

استویا گیاهی با برگ های شیرین حاوی استویول گلیکوزیدها (SGها) می باشد که به عنوان شیرین کننده طبیعی استفاده می شود. مطالعات الگوهای بیان ژن در پاسخ به تیمارهای الیسیتوری از اهمیت بسیاری برای اهداف بیوتکنولوژیکی برخوردار است. سالیسیلیک اسید (SA) یک محرک غیرزیستی است که امروزه جهت افزایش تولید متابولیت های ثانویه در کشت بافت گیاهان دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. سنتز انحصاری استویول از مسیر ترپنوئیدی کلروپلاست شروع می شود و با تولید آن از کائورنوئیک اسید توسط کائورنوئیک اسید هیدروکسیلاز (KA13H) منجر به سنتز گلیکوزیدهایی چون استویوزید و ریبودیوزید A می شود. در این آزمایش، اثر غلظت های مختلف سالیسیلیک اسید بر برخی صفات مورفولوژیک، میزان استویول گلیکوزیدها و نیز مقدار بیان ژن کلیدی KA13H مورد بررسی قرار گرفت. نتایج صفات مورفولوژیک نشان داد که میزان آن ها با افزایش غلظت سالیسیلیک اسید، کاهش پیدا می کند. داده های حاصل از HPLC و بیان ژن حاکی از آن است که استویا در غلظت 50 میکرومولار دارای بالاترین میزان تولید SG و بیان ژن KA13H می باشد. هم چنین بیش ترین میزان ریبودیوزید A در غلظت 75 میکرومولار مشاهده شد. نتایج نشان می دهد که غلظت های مختلف سالیسیلیک اسید بیش از آن که سبب افزایش یک نوع گلیکوزید خاص شود باعث تغییر نسبت بین گلیکوزیدها شده است. از طرفی، نتایج نشان دهنده تاثیر یک سری مکانیسم های پس از رونویسی، ترجمه و پس از ترجمه در این فرآیند است.