ارزیابی تنوع ژنتیکی جمعیت های Triticum boeoticum با استفاده از نشانگرهای ملکولی CBDP و ISSR
خویشاوندان وحشی منبع ژنتیکی ارزشمندی برای استفاده دربرنامه های به نژادی گندم محسوب می شوند. گونه Triticum boeoticum یکی از مهم ترین خویشاوندان وحشی گندم می باشد که خاستگاه اولیه آن بخش های مرکزی و شرقی هلال حاصل خیز است. در این پژوهش، تنوع ژنتیکی بین 39 توده مختلف جمع آوری شده از دو ناحیه شمالی و جنوبی رشته کوه های زاگرس با استفاده از نشانگرهای ISSR وCBDP مورد بررسی قرار گرفت. آغازگر های ISSR وCBDP در مجموع به ترتیب 230 و 65 باند چند شکل قابل امتیازدهی ایجاد نمودند. میزان فاصله ژنتیکی برآورد شده بین جفت ژنوتیپ ها بر اساس داده های ISSR و CBDP به ترتیب 36/0 و40/0 به دست آمد. شاخص محتوای اطلاعات چندشکل در دامنه 24/0 تا 38/0 برای آغازگرهای ISSR و 23/0 تا 43/0 برای آغازگرهای CBDP متغیر بود. تجزیه کلاستر داده های ترکیبی ISSR وCBDP به روشUPGMA توده های مورد بررسی را در دو گروه کلی طبقه بندی نمود که البته دو توده شماره 35 و 31 به صورت جداگانه دسته بندی شدند. این گروه بندی توسط تجزیه به مختصات اصلی (PCoA) مورد تایید قرار گرفت و با موقعیت جغرافیایی محل جمع آوری نمونه ها تا اندازه ای مطابقت داشت. نتایج تجزیه واریانس ملکولی (AMOVA) نشان داد که 94 درصد از تنوع برآورد شده مربوط به درون جمعیت ها و 6 درصد آن مربوط به بین جمعیت ها می باشد. برآورد تعداد الل (Na)، الل موثر (Ne)، شاخص شانون (I) و میزان هتروزیگوسیتی (H) نشان داد که جمعیت زاگرس شمالی در مقایسه با زاگرس جنوبی از میزان تنوع ژنتیکی بیش تری برخوردار می باشد. نتایج این تحقیق بیانگرتنوع قابل ملاحظه ای برای گونهT. boeoticum در نواحی زاگرس بود و نشان داد که نشانگرهای CBDP همانند نشانگرهای ISSR ابزار مناسبی برای ارزیابی تنوع ژنتیکی در خویشاوندان وحشی گندم می باشند.
گندم ، خویشاوندان وحشی ، تنوع ژنتیکی ، ISSR ، CBDP
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.