نقش طرح های توسعه منطقه ای در برقراری امنیت انسانی مناطق مرزی (مورد: پروژه ترسیب کربن دشت حسین آباد غیناب در خراسان جنوبی)

امنیت انسانی مقوله بسیار پیچیده ای است. ابعاد تاثیرگذاری آن به قدری گسترده و بعضا ناشناخته است که شاید به جرات بتوان گفت این مساله به طور جامع و مطلق باید برای اجتماعات انسانی در هر عرصه جغرافیایی فراهم آید. از جمله مواردی که همواره امنیت انسانی را تهدید نموده، مخاطرات طبیعی است. تغییرات اقلیمی مانند دوره های خشکسالی به همراه اثرات تخریب زای انسانی در عرصه زیست محیطی، تاثیر عمیق و زیانباری را بر جا می گذارد. شاهد این مدعا وضعیت حاکمبر بخش گسترده ای از کشور در دو دهه اخیر است که بالاخص برای اقشار تولید کننده ی وابسته به قدرت باروری زمین و تجدید منابع آب (یعنی روستائیان و عشایر) شرایط اسفباری را ایجاد نموده است. این مساله به ویژه در مناطق مرزی شرق کشور همانند خراسان جنوبی دغدغه و نگرانی بیشتری را برای برنامه ریزان ایجاد کرده است چرا که شرایط بی ثبات افغانستان و  وجود انگیزه کسب درآمد غیرقانونی، جامعه مستقر و فقرزده مرزی را به سوی روابط ناسالم اقتصادی سوق می دهد. برای جلوگیری از گسترش شرایط فوق، لزوم اجرای پروژه هایی که با ایجاد روابط نظام وار در بهبود منابع زیست محیطی و شرایط اقتصادی و اجتماعی بتواند جمعیت انسانی حاشیه مناطق مرزی را درگیر نماید حائز اهمیت است. پروژه بین المللی ترسیب کربن در شهرستان مرزی سربیشه استان خراسان جنوبی از جمله مواردی است که با مشارکت مردم محلی،توانسته در بهبود شرایط زیست محیطی (مراتع و منابع آب)، رفاه اجتماعی و توانمندسازی اقتصادی جماعات انسانی ساکن در حاشیه مناطق مرزی تاثیرگذار باشد، به طوری که شاخص توسعه انسانی به عنوان یک شاخص در ارزیابی توسعه پایدار در این منطقه از رشد قابل توجهی برخوردار بوده است.