نقد و بررسی مبنای کرامت جنین در برخی از نظریه های اخلاق پزشکی معاصر
شان اخلاقی انسان یا به عبارت دیگر، کرامت انسانی او، از دیرباز در کانون بحث و گفت وگوی متفکران مختلف قرار داشته است. تقریبا، همه ی نظریه هایی که به این موضوع پرداخته اند، در اصل کرامت داشتن انسان و برتری جایگاه او نسبت به همه ی موجودات هستی هم نوا هستند؛ ولی در چرایی و ملاک های این کرامت و برتری تفاوت هایی وجود دارد. تصمیم گیری در خصوص سرنوشت جنین، اعم از حفظ یا سقط او، در گرو تعیین تکلیف صاحب نظران درباره ی مبنا و ملاک کرامت و جایگاه انسانی و شان اخلاقی جنین است. دو گروه نظریه به مبحث کرامت جنین پرداخته اند: نظریات سکولار و نظریات مبتنی بر ادیان و مکاتب. نظریات سکولار واجد جاذبه هایی است که شهود انسانی تاحدی آن را می پذیرد؛ اما هیچ یک خالی از نقد نیست و نقدهای وارد بر هر تئوری، همه در جای خود، تامل برانگیزند؛ ازاین رو، این مقاله ضمن مرور برخی از نظرات سکولار و ادیان و مکاتب در زمینه ی جایگاه جنین و پرداختن به نقد برخی از آن ها، نظریه ی غالب کرامت انسانی جنین را بر مبنای تفکر شیعی ارائه می دهد. پیداکردن ریشه ی کرامت انسان با تکیه بر اندیشه ی بشری و بدون بهره گیری از منبع ماورای بشری و وحی، با چالش های جدی روبه روست. جنین انسانی، به علت استعداد تبدیل شدن به انسان، از همان ابتدای وجود، دارای جایگاهی ارزشمند است که با افزایش سن جنینی، بر ارزش آن افزوده می شود؛ تاآنکه با ولوج روح از سوی خداوند، کرامت انسانی می یابد. بر مبنای برداشت از معارف دینی، این ارزشمندی به دلیل صفات انسانی نیست؛ بلکه به خاطر اعطای آن در مقطع ولوج روح از سوی خداوند است؛ گرچه حتی سلول تخم نیز، به دلیل بالقوگی تبدیل شدن به انسان، نه تنها نباید از میان برده شود، بلکه باید مراقبت و حفاظت گردد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.