نئوپلورالیسم به مثابه دولت جدید پساوستفالیایی در نظام بین الملل

مشکلات و مسائل روابط بین الملل غالبا از یک سو به دولت ملی ارتباط پیدا می کنند؛ آنگونه که هر گاه الگوی ساخت سیاسی ملی کارآمد باشد شاهد مشکلات و مسائل روابط بین الملل هستیم و برعکس. مهم ترین وظیفه علم سیاست ارائه راهکارهایی جهت بهبود این وضعیت است. این پژوهش با استفاده از رویکرد پژوهشی اسپریگنز تلاش دارد عمده مسائل مبتلا به روابط بین الملل در عصر حاضر را شناسایی نموده و در سطح تحلیل دولت به ارائه راه حل هایی اقدام نماید. در این پژوهش سوال اصلی بیان می دارد که «دولت نئوپلورالیسم در مواجهه با نظام بین الملل پساوستفالیایی چه سازوکارهایی ارائه می دهد؟». فرضیه اصلی این پژوهش بیان می دارد که «دولت نئوپلورالیسم با رویکرد پساوستفالیایی و توجه به فرهنگ سیاسی و مشارکت شهروندان در مقابل تمامیت خواهی دولت مطلقه در نظام بین الملل قرار می گیرد». یافته های این پژوهش، فرضیه مطرح شده را تایید می نماید. آنگونه که دولت های نئوپلورال در عصر جهانی شدن کارآمدی لازم جهت کاهش مشکلات و مسائل مبتلابه روابط بین الملل را دارا می باشند.