تبلور ادبی عرفان اشراقی در ادبیات شفاهی شیعه پیشاصفوی (مطالعه موردی شاهنامه اسدی)

پیوند تصوف و تشیع، یکی از ویژگی های توسعه تشیع در سده های هشتم و نهم بود که مصادیق ادبی تاثیر تصوف در فرهنگ تشیع این دوره کمتر بررسی شده است. در این جستار، برای مشاهده این کیفیت، یک متن حماسی از سده نهم- دهم (شاهنامه اسدی) انتخاب شده است. پیوند دو عامل عرفان و مذهب در این اثر حماسی، متن را به نمونه گذار ژانر حماسه ملی به حماسه دینی تبدیل کرده است و از آن با عنوان «حماسه ملی- دینی» می توان یاد کرد. این جستار به پیوند آرای شیعی و صوفیانه در این متن، به ویژه نمودهای نظریه نور محمدی(ص) در این اثر، و تحلیل کیفیت این تعامل و نشان دار کردن متن برای تعیین زمان سرایش آن پرداخته و  درنهایت، سطوح ایدئولوژیک و سبک اندیشگی این متن حماسی برمبنای رویکرد سبک شناختی، تحلیل شده است.