تحلیل دیدگاه ابن‫ عربی‬ در اطلاق نور بر خدا‬‬‬‬‬

اطلاق نور بر خدا در آیه 35 سوره نور مسائل فلسفی و عرفانی فراوانی را به میان آورده است. نحوه حمل نور بر خدا از چهار جهت معناشناسی، منطقی، فلسفی و عرفانی اهمیت دارد. مسئله تحقیق حاضر تحلیل انتقادی دیدگاه ابن عربی در نحوه حمل نور به خدا است. بیشتر مفسران سده نخست تا اوایل سده پنجم این اطلاق و اسناد را استعاره می انگاشتند، اما محیی الدین ابن عربی بر حقیقی انگاری اطلاق نور بر خدا تاکید دارد. برمبنای نظر ابن عربی، نور اسم خاص است و بر اسم جامع الله به طریق حمل تفصیل بر اجمال حمل شده است. محیی الدین در تحلیل اطلاق نور بر خدا دو رویکرد وجودشناختی و معرفتی دارد. این دو رویکرد در مواضع فراوان از آثار ابن عربی تحلیل منسجم و سازگار دارد. روش این مقاله در تحلیل دیدگاه محیی الدین بهره مندی از تحلیل سه وجهی منطقی شامل تحلیل مفهومی، گزاره ای و سیستمی است.