تاثیر پروبیوتیک های باسیلوس کوآگولانس و لاکتوباسیلوس کازئی بر آسیب کبدی ایجاد شده توسط تتراکلریدکربن وفعالیت آنزیم های کبدی در موش های نر صحرایی

سموم شیمیایی موجب اختلال عملکرد کبد می شود .هدف از این بررسی مطالعه اثر پروبیوتیک های باسیلوس کوآگولانس و لاکتوباسیلوس کازئی بر آسیب کبدی ایجاد شده توسط تتراکلرید کربن درموش های صحرایی نر می باشد. در این مطالعه تجربی  تعداد 40 موش نر بالغ نژاد ویستار به پنج گروه تقسیم شدند کنترل (نرمال سالین روزانه 0/5 میلی لیتر)، شم (روغن زیتون روزانه 0/5 میلی لیتر)، شاهد (تتراکلریدکربن با نسبت 1:1 با روغن زیتون، 2 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن، یکبار) و گروه های تیمار)تتراکلریدکربن یا  پروبیوتیک های باسیلوس کواگولانس یا لاکتوباسیلوس کازئی). آسیب کبدی با تزریق داخل صفاقی تتراکلریدکربن القا و تیمار با پروبیوتیک با دوز CFU 109 به مدت 35 روز به صورت گاواژ انجام شد.یک روز پس از آخرین گاواژ، میزان آنزیم های کبدی سنجیده شده  و هیستولوژی بافت کبد با رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین بررسی گردید. داده های به دست آمده با استفاده از anova یک طرفه، تست توکی و p value کمتر از 0/05 ارزیابی شد. یافته های این مطالعه نشان می دهد، سطح آنزیم های بافت کبد درگروه دریافت کننده تتراکلریدکربن  در مقایسه با گروه کنترل و شم افزایش معنی داری داشته است (0/05>p). در حالی که در گروه های تیمار کاهش معنی داری را در مقایسه با گروه دریافت کننده تتراکلریدکربن نشان داد (0/001>p). همچنین آسیب بافت کبدی درگروه های دریافت کننده تتراکلریدکربن در مقایسه با گروه کنترلو شم نشان داده شد (0/001 >p).درگروه های آسیب دیده بافت کبدی تیمار شده با پروبیوتیک ها بهبودی در بافت کبد در مقایسه با گروه دریافت کننده تتراکلرید کربن مشاهده گردید (0/05 >p). احتمالا، پروبیوتیک های باسیلوس کواگولانس و لاکتوباسیلوس کازئی با تحریک ترشح ترکیبات با خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی ، اثرات مخرب تتراکلریدکربن در بافت کبد را کاهش می دهند.