ارزیابی ژنوتیپ های آژیلوپس تائوشی (Aegilops tauschii) با استفاده از شاخص های تحمل به خشکی
خشک سالی و آثار ناشی از آن مهم ترین و رایج ترین تنش محیطی است که تولیدات کشاورزی را در جهان با محدودیت روبه رو ساخته است. یکی از راه بردهای مفید اصلاح گیاهان زراعی برای مقاومت به خشکی، حفظ و بهره گیری از تنوع موجود ژرم پلاسم آن ها می باشد. به منظور شناسایی منابع مقاومت به خشکی، 125ژنوتیپ گندم نیای آژیلوپس تائوشی در قالب طرح آگمنت با سه تکرار و تحت دو شرایط بدون تنش (آبیاری تکمیلی در سه مرحله ساقه دهی، گلدهی و پرشدن دانه) و تنش خشکی (بدون آبیاری تکمیلی) کشت و بر اساس شاخص های تحمل به خشکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. مطالعه همبستگی عملکرد با شاخص های تحمل نشان داد که شاخص های میانگین حسابی (MP)، میانگین هندسی (GMP)، تحمل به تنش (STI) و تحمل (TOL) برای شناسایی ژنوتیپ های با عملکرد بالا در هر دو شرایط تنش و بدون تنش خشکی مناسب بودند. بر اساس این شاخص ها،به ترتیب ژنوتیپ های شماره 55، 50، 58 و 65 متحمل ترین ژنوتیپ ها و ژنوتیپ های شماره 45، 34، 3 و 9 حساس ترین ژنوتیپ ها تعیین شدند. گروه بندی ژنوتیپ ها بر مبنای شاخص های تحمل با استفاده از تجزیه خوشه ایبه روش متوسط فاصله بین گروه ها (UPGMA)، ژنوتیپ ها را در هفت گروه مختلف دسته بندیکرد. ژنوتیپ های شماره50،55، 58 و 65 کهدارایبیش ترین مقادیر برایاین شاخص ها بودند، در دو گروه سه و پنجقرار گرفتند. نتایج تحلیل های آماری مختلف در این تحقیق نشان داد که دو ژنوتیپ شماره 50 و 55 به عنوان متحمل ترین ژنوتیپ ها بودند و می توانند به عنوان منابع ژنتیکی مناسب در برنامه های به نژادی گندم برای تحمل به خشکی مورد توجه قرار گیرند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.