بررسی فراوانی بیداری و عوامل موثر بر آن در حین عمل جراحی بیمارانی که تحت بیهوشی عمومی در بیمارستان بعثت همدان در سال 1395 قرار گرفته اند

آگاهی حین بیهوشی یکی از عوارض بیهوشی عمومی است و به حالتی اشاره دارد که در طول یک دوره بیهوشی عمومی، مغز بوسیله یک محرک بیدار و تجربیات آن در حافظه آشکار ذخیره می شود که ممکن است پس از خاتمه بیهوشی مواردی را بخاطر بیاورند. گاهی تجربیات بصورت درک درد بوده که به دلیل استفاده از شل کننده های عضلانی بیمار قادر به نشان دادن عکس العمل نمی باشد و به دلیل احساس ضعف و درماندگی ممکن است در آینده با مشکلات جدی روانی مواجه شود. با توجه به اهمیت مراقبت و حفظ عمق بیهوشی، این مطالعه با هدف تعیین میزان بروز بیداری و بخاطر آوردن حین بیهوشی عمومی انجام گرفته است.

در این مطالعه 400 بیمار که در سال 1395 در بیمارستان بعثت جهت اعمال جراحی مختلف مراجعه نموده بودند تحت بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که قبلا توسط پژوهشگران دیگر جهت تحقیق در این موضوع استفاده شده است. بیماران پس از 24 تا 36 ساعت پس از ریکاوری ویزیت شده و در مورد تجربه های پیش و پس از عمل و حین عمل مورد مصاحبه قرار گرفتند و در فرم هر بیمار ثبت گردید.

اطلاعات بدست آمده نشان داد که از بین 400 بیمار، 249 نفر مرد (62.3٪) و 151 نفر زن (37.7٪) بودند. جهت القای بیهوشی بیماران، در 71.8٪ بیماران از پروپوفل، 27.3٪ تیوپنتال سدیم و 0.9٪ از کتامین استفاده شده بود. در 87.8٪ از بیهوشی ها از بنزودیازپین ها به عنوان پیش داروی بیهوشی استفاده شده بود. 10 مورد (2.5٪) از بیماران به مواردی اشاره نمودند که دال بر آگاهی حین بیهوشی بوده است. تنها ارتباط معنادار در این مطالعه، عدم استفاده از بنزودیازپین ها و بیداری حین بیهوشی بود.

با توجه به اینکه خطر بیداری حین بیهوشی با عدم استفاده از بنزودیازپین ها به عنوان داروهای پیش بیهوشی افزایش پیدا می کند، تا حد امکان از این دارو ها در بیهوشی های عمومی استفاده شوند. همچینین شیوع آگاهی حین بیهوشی در کشور ما نسبت به سایر کشورها بالاتر است.