بازتاب آموزه های عرفان اسلامی در هنرهای سنتی

بیان مسئله: یکی از مباحث کلیدی و مهم در خصوص هنرهای سنتی درک نسبت آن با عرفان و آموزه های دینی است. برخی فلاسفه در ارتباط با دین و عرفان مطالب و مباحث بسیاری را مطرح نموده اند و اساس رسیدن به عرفان را در رهگذار دین برمی شمارند؛ این در حالی است که بسیاری از هنرمندان آن چنان شیفته خلق اثر هنری خویش می شوند که گویی چندان توجهی به ارتباط علمی و عملی بین حوزه عرفان و خلق اثر ندارند، درحالی که برخی هنرمندان که به شکل سنتی با آموزه های دینی به اخلاق حرفه ای پایبندند از ناخودآگاه خویش قدم در خودآگاهی و خدا آگاهی می گذارند. برخی فلاسفه و اهل دانش عرفان را عین دین برمی شمارند و دسته ای آن را جزئی از اجزای دین بشمار می آورند. اما شناخت این دو و ارتباط آن با هنرهای سنتی جز با کشف ماهیت هر یک و تاثیر و تاثر آن ها بر یکدیگر و محیط پیرامون امکان پذیر نیست. هدف تحقیق: تبیین و مکاشفه ارتباط فطری انسان با دین، عرفان و هنر هدف اولیه این پژوهش است و دستیابی به این نکته است که عرفان به عنوان باطن دین و باطن آثار هنری خصوصا هنرهای سنتی تا چه میزان انسان را به حقیقت خویش رهنمون سازد. روش تحقیق:  توصیفی- تحلیلی است با رویکردی تطبیقی در پارامترهای پژوهش است. نتیجه گیری: دریافت نسبت دین، عرفان و هنرهای سنتی و درک چیستی آن ها، درک بهتری از معیار روشن تشخیص هنر دینی و اصیل بر مبنای عرفان و هنرهای اسلامی به دست می دهد که عرفان و مذهب در پی رسیدن به حقیقت عالم اند، اما در دنیا هیچ نمی یابند و اساسا یافته های این دو اخروی است؛ اما هنر همواره در پی آشکار ساخت این حقیقت برای نسل بشر در دنیا است.