بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی با شدت Fatmax و آستانه بی هوازی و تناوبی شدید بر ظرفیت چربی سوزی بیماران پیش دیابتی

اختلال در سوخت وساز چربی یکی از نقص های موجود در افراد پیش دیابت و زمینه ابتلابه دیابت نوع دو است. هدفاز انجاممطالعهحاضر،بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی و تناوبی شدید بر ظرفیت چربی سوزی بیماران پیش دیابتی بود. تعداد 32 بیمار پیش دیابتی (سن 0/4±  7/38 سال، BMI 4/1  ±9/26 کیلوگرم بر مترمربع، چربی بدن 5/2±  2/26 درصد و VO2peak 22/0  ±49/2 لیتر در دقیقه) در چهار گروه کنترل (CON)، تمرین تناوبی شدید (HIT)، تمرین تداومی با شدت Fatmax (FAT) و تمرین تداومی با شدت آستانه بی هوازی (IAT) قرار گرفتند. گروه های HIT، FAT و IAT، به مدت 12 هفته و هفته ای چهار جلسه به اجرای تمرین ورزشی (به ترتیب با شدت 90 درصد VO2peakدر هر تناوب، شدت Fatmax و شدت آستانه بی هوازی) پرداختند. از آزمون آماری تی همبسته و تحلیل واریانس یک طرفه برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.میزان تاثیر تمرین ورزشی بر حداکثر اکسیداسیون چربی در گروه های FAT، IAT و HIT، به ترتیب 35 درصد، 25 درصد و 26 درصد بود که این تفاوت بین گروه FAT با گروه های IAT و HIT معنا دار بود (P < 0.05). همچنین، میزان تاثیر تمرین ورزشی بر Fatmax در گروه های FAT، IAT و HIT، به ترتیب 33 درصد، 24 درصد و 27 درصد بود که این تفاوت فقط بین گروه های FAT و IAT معنادار بود (P < 0.05).نتایج پژوهش نشان داد که میزانتغییر اکسیداسیون چربی در سه گروه تمرینی نسبت به قبل از تمرین متفاوت بود. این بدان معنی است که شدت و نوع فعالیت ورزشی ممکن است از عوامل تاثیرگذار بر اکسیداسیون چربی در افراد پیش دیابتی باشند