بررسی تغییرات فصلی و مکانی خصوصیات فیزیکی آب در منطقه آلاشت رود و لاویج رود

ساختار قائم دما، شوری و چگالی بر اساس داده های اندازه گیری شده در پاییز، بهار و تابستان 95-96 در دو منطقه آلاشت رود و لاویج رود در مازندران مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده سهم غالب دما در تعیین چگالی است که می تواند به دو علت دامنه تغییرات کوچک شوری در دریای خزر و نقش غالب دما در تعیین چگالی در مناطق گرمسیر اشاره کرد. بااین وجود، نمی توان از نقش شوری در تعیین چگالی آب صرف نظر نمود.  در فصل پاییز با وجود مشابهت زیاد ساختار دما در دو منطقه، تفاوت ساختار شوری به تفاوت ساختار چگالی در این دو منطقه منجر شده است. در فصل بهار منطقه لاویج رود شاهد فرارفت توده آب گرم و کم شور در فاصله 4-8 کیلومتر از ساحل است که به تغییر کامل ساختار قائم آب انجامیده است و عمق لایه آمیخته در این محدوده کم می شود. عمق لایه آمیخته در فصل پاییز بیشینه و در فصل بهار کمینه است. در فصل تابستان با اینکه گرمای ناشی از تابش خورشید در سطح به تقویت لایه بندی و قاعدتا کاهش عمق لایه آمیخته می انجامد، افزایش شوری به علت تبخیر زیاد به افزایش همرفت و عمق لایه آمیخته منجر می شود. به همین علت در هر دو منطقه برخلاف انتظار عمق لایه آمیخته در تابستان بیشتر از بهار است. ساختار قائم آب در تابستان در هر دو برش عرضی مناطق مورداندازه گیری مشابه است.