مقایسه دو روش درمانی سوزن زدن خشک و نواربندی حرکتی مهاری بر شدت درد و ناتوانایی عملکردی در زنان مبتلا به سندرم درد مایوفاشیال عضله ی تراپزیوس فوقانی

اختلالات اسکلتی عضلانی یکی از مهم ترین عوامل ایجادکننده ی درد بوده و دردهای مایوفاشیال یکی از شایعترین موارد آن می باشد که مشخصه مهم آن وجود نقاط ماشه ای است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثرات درمانی دو روش سوزن زدن خشک و نواربندی حرکتی مهاری بر شدت درد و ناتوانایی عملکردی زنان مبتلا به سندرم درد مایوفاشیال عضله تراپزیوس فوقانی بود.

تعداد 75 نفر با نقاط ماشه ای فعال در عضله ی تراپزیوس فوقانی وارد مطالعه شده و به سه گروه تجربی 1 (درمان با سوزن خشک) گروه تجربی2 (درمان با نواربندی حرکتی) و گروه کنترل (بدون مداخله) تقسیم شدند.گروه های تجربی دو جلسه با فاصله ی سه روز درمان شدند، و دو متغیر شدت درد و شاخص ناتوانی عملکردی قبل از درمان (پیش آزمون)، سه روز پس از درمان (پس آزمون 1)، و ده روز پس از درمان (پس آزمون 2) ارزیابی گردید.

شدت درد و شاخص ناتوانی عملکردی، در دو گروه تجربی 1 و 2 نسبت به گروه کنترل، در مراحل پس آزمون 1 و 2، نسبت به پیش آزمون، کاهش معناداری داشته است (0/05<P). اما تفاوتی میان دو گروه تجربی، در هر دو مرحله مشاهده نشد (0/05>P).

 دو روش درمانی سوزن زدن خشک و نواربندی حرکتی مهاری در افراد دارای نقاط ماشه ای در عضله ی تراپزیوس فوقانی، سبب بهبودی کوتاه مدت در شدت درد و ناتوانی عملکردی می شود.