کاربرد تحلیل منحنی مشخصه عملکرد تعدیل یافته در ترکیب نشانگرهای زیستی برای تشخیص زودهنگام دیابت حاملگی

در حوزه پزشکی تشخیصی، ارزیابی دقت تشخیصی نشانگرهای زیستی (بیومارکرها) یا تست‏ها همواره مورد توجه بوده است. گاهی ممکن است یک نشانگر زیستی به تنهایی برای پیش‏بینی بیماری به اندازه کافی حساس و ویژه نباشد. اما با ترکیب چندین نشانگر شاید بتوان به تشخیص بهتری دست یافت. هدف از این مطالعه، بررسی عملکرد ترکیب نشانگرهای زیستی برای تشخیص زودهنگام دیابت بارداری بود.

 در این مقاله، از اطلاعات 523 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان‏های مهدیه و طالقانی واقع در شهر تهران استفاده شد. میزان استریول غیر کونژوگه، آلفا فیتوپروتئین و بتا گنادوتروپین کوریونی انسانی در اوایل سه ماهه دوم بارداری مورد اندازه‏گیری قرار گرفت. از سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد و معیارهای حساسیت و ویژگی برای ارزیابی دقت این نشانگرها و نیز یافتن ترکیب خطی بهینه‏ای از آن‏ها استفاده شد. انتخاب نقطه برش بهینه بر اساس شاخص یودن بود.

 در ترکیب دوتایی نشانگرها، بزرگ ترین مقدار سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد، حساسیت و ویژگی به ترتیب 0/593، 61/90درصد و 58/30درصد با نقطه برش بهینه 0/11 به‏دست آمد. در ترکیب سه‏تایی با تعدیل اثر سن و شاخص توده بدنی، بیش ترین مقدار سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد، حساسیت و ویژگی به ترتیب 0/751، 82/95درصد و 74/62درصد با نقطه برش بهینه 0/10 محاسبه شد.

 بر اساس نتایج این پژوهش، ترکیب خطی سه‏تایی نشانگرها با در نظر گرفتن اثر متغیرهای کمکی به طور معناداری عملکرد تشخیصی بهتری داشت.