درک الگوی استعاری زمان در بین دانشجویان رشته های پزشکی و پیراپزشکی بر اساس جنسیت، سن و وضعیت تحصیلی

استعاره نوعی ارتباط منظم بین دو حوزه مفهومی است. در استعاره یک حوزه تجربی  یا حسی که حوزه مبدا خوانده می شود. بر حوزه دیگری که حوزه مقصد است، ارتباط داده می شود. هدف این مطالعه، بررسی درک الگوی استعاری زمان در بین دانشجویان رشته های پزشکی و پیراپزشکی بر اساس جنسیت، سن و وضعیت تحصیلی است.

روش این مطالعه توصیفی از نوع زمینه یابی بود. نمونه این مطالعه شامل 120 دانشجوی رشته های پزشکی و پیراپزشکی دانشگاه تهران بودند که حداقل تحصیلات در مقطع کارشناسی داشتند و به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار این مطالعه، پرسشنامه الگوی استعاری زمان بود که بر اساس تحلیل پیکره ای استعاره های زمان و میزان بسامد حوزه های مبدا زمان توسط رئیسی 1397 ساخته شد و دارای سه عامل شیء، مکان و ماده بود. جهت تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون مقایسه میانگین های مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی حداقل تفاوت معنادار استفاده شد.

نتایج نشان داد که تفاوت بین زن و مرد دانشجو در میزان درک الگوی استعاری زمان و زیر مقیاس های آن از نظر آماری معنادار نیست. اما با افزایش مقطع تحصیلی از کارشناسی به تحصیلات تکمیلی و دوره های تخصص، درک الگوی استعاری زمان بهتر می شود. از طرفی، با افزایش سن میزان درک الگوی استعاری زمان در زیرمقیاس شیء بهتر می گردد، اما در زیر مقیاس های ماده و مکان میزان درک از الگوی استعاری زمان تقریبا در تمام سطوح سنی مشابه است.

درک انتزاعی زمان وابسته به جنسیت نمی باشد، اما با افزایش سن و وضعیت تحصیلات می تواند، بهبود پیدا کند.