مرور نظام مند و متاآنالیز میزان رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان های ایران

 فقدان رضایت شغلی در پرستاران منجر به کاهش کیفیت خدمات درمانی و در نتیجه کاهش عملکرد بیمارستان ها می شود. هدف این پژوهش تعیین میزان رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان های کشور بوده است.  

این پژوهش با روش مطالعه مروری منظم و فراتحلیل انجام شد. کلیه مقالات مرتبط با رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان های ایران منتشر شده در 8 پایگاه داده ای جستجو، جمع آوری و ارزشیابی کیفیتی شدند. در نهایت، تعداد 12 مقاله با استفاده از نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis  تحلیل شدند.

در 12 مقاله مورد بررسی، میانگین و انحراف معیار رضایت شغلی پرستاران بر مبنای مدل اثرات تصادفی، 0/08 ± 2/89 (2/72 - 3/05 :حدود اطمینان 95%) به دست آمد. بیشترین میانگین و انحراف معیار رضایت شغلی در بیمارستان های دولتی و خصوصی در رشت در 1392 برابر با 0/03 ± 3/59 (3/51 - 3/66 : حدود اطمینان 95%) و کمترین میانگین و انحراف معیار رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان ها آموزشی در آمل در سال 1397 برابر با 0/03 ± 2/50 (2/43 - 2/57:حدود اطمینان 95%) به دست آمد. بین سال انجام مطالعات، میانگین سابقه کاری، میانگین سنی، حجم نمونه و میانگین رضایت شغلی رابطه معنی داری وجود داشت (0/001=P).

 میانگین رضایت شغلی پرستاران در حد متوسط است. بنابراین، سیاستگذاران و مدیران نظام سلامت باید اقدامات جدی به منظور افزایش رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان ها بکار گیرند.