تاثیر تمرینات ادراکی حرکتی بر رشد مهارت های حرکتی پسران نا توان هوشی تربیت پذیر

 ناتوان هوشی یکی از ناهنجاری های ادراکی-حرکتی دوران رشد است؛ کودکان دارای ناتوانی هوشی علاوه بر بهره هوشی در مهارت های حرکتی نیز نمره کمتری از هم سن و سال های خود کسب می کنند. پژوهش های متعددی تاثیر تمرینات بدنی مختلف بر بهبود مهارت های حرکتی سایر کودکان را نشان داده اند؛ بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات ادراکی-حرکتی بر رشد مهارت های حرکتی پسران ناتوان هوشی تربیت پذیر بود.

براساس هدف پژوهش، 20 پسر ناتوان هوشی تربیت پذیر از مرکز بهزیستی شهرستان مریوان با میانگین سنی 8٫1±3٫11 سال و ضریب هوشی 6٫84±39٫14 با روش نمونه گیری هدفمند مطالعه شدند. از همه کودکان پیش آزمون گرفته شد، سپس نمونه ها به صورت هدفمند به دو گروه 10 نفری کنترل و آزمایش تقسیم شدند. در این پژوهش برای سنجش مهارت های حرکتی درشت و ظریف از آزمون تبحر حرکتی برونینکس- اوزرتسکی استفاده شد. گروه آزمایش، تمرینات ادراکی- حرکتی را طی 24 جلسه و هر جلسه 45 تا 60 دقیقه و سه روز در هفته انجام دادند. پس از 24 جلسه تمرین از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون-های ناپارامتریک ویلکاکسون و یومن ویتنی (نرم افزار SPSS16) تجزیه وتحلیل شد.

نتایج نشان داد که این دوره تمرینی تاثیر معناداری روی مهارت های حرکتی سرعت دویدن و چابکی (0٫008=p)، تعادل (0٫015=p)، هماهنگی دوسویه (0٫015=p) و قدرت (0٫011=p) در گروه آزمایش داشته است. درحالی که تاثیر این دوره تمرینی روی مهارت های حرکتی سرعت پاسخ، کنترل بینایی- حرکتی و سرعت و چالاکی اندام فوقانی ازنظر آماری معنادار نبود.

از نتایج به دست آمده چنین برداشت می شود که برنامه تمرینی به کاررفته در پژوهش حاضر برای بهبود مهارت های حرکتی درشت در پسران ناتوان هوشی تربیت پذیر مناسب بوده و می تواند به عنوان برنامه تمرینی توسط مراکز مربوطه به کار گرفته شود.