اثر تمرینات استقامتی و مصرف متیل فنیدیت بر سلول های پورکینژ موش های صحرایی مبتلا به اختلال کم توجهی/بیش فعالی
هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرینات استقامتی و مصرف متیل فنیدیت بر سلول های پورکینژ موش های صحرایی مبتلا به اختلال کم توجهی/بیش فعالی (AD/HD) بود.
روش تحقیق از نوع تجربی بود. آزمودنی ها را در ابتدا 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار با دامنه سنی 4تا6 هفته تشکیل دادند که به دو گروه کنترل هفت سر و گروه تزریق L-NAME 33 سر به طور تصادفی ساده تقسیم شدند. گروه تزریق L-NAME در سن 8تا12هفتگی با میانگین و انحراف استاندارد وزنی 8٫379±181٫70 گرم، در یک گروه پنج تایی نمونه برداری خونی و چهار گروه هفت تایی شامل گروه AD/HD، گروه AD/HD+ تمرین استقامتی، گروه AD/HD+ مصرف متیل فنیدیت و گروه AD/HD+ تمرین استقامتی+ مصرف متیل فنیدیت بودند. از آزمون Open Field جهت تشخیص بیش فعالی و از تردمیل پنج بانده جهت تمرینات استقامتی استفاده شد. موش های صحرایی پنج روز در هفته و روزی 30 دقیقه، برای مدت 28 روز به تمرین دویدن پرداختند. آزمون های کلوموگروف اسمیرنوف و تی همبسته و واریانس یک طرفه جهت تجزیه وتحلیل داده ها به کار گرفته شد.
نتایج نشان داد بین تعداد سلول های پورکینژ گروه کنترل درمقایسه با دیگر گروه ها (AD/HD بدون تمرین و بدون مصرف متیل فنیدیت، AD/HD+ تمرین استقامتی، AD/HD+ مصرف متیل فنیدیت، AD/HD+ مصرف متیل فنیدیت+ تمرین استقامتی) تفاوت معنا داری وجود داشت (0٫001≥p). همچنین بین تعداد سلول های پورکینژ گروه AD/HD بدون تمرین استقامتی و بدون مصرف متیل فنیدیت درمقایسه با دیگر گروه ها (کنترل، AD/HD+ تمرین استقامتی، AD/HD+ مصرف متیل فنیدیت، AD/HD+ مصرف متیل فنیدیت+ تمرین استقامتی) تفاوت معنا داری مشاهده شد (0٫001≥p)؛ اما بین تعداد سلول های پورکینژ گروه+AD/HD تمرینات استقامتی با گروه+AD/HD مصرف متیل فنیدیت و همچنین با گروه+AD/HD مصرف متیل فنیدیت+ تمرینات استقامتی تفاوت معنا داری یافت نشد.
به نظر می رسد 30 دقیقه تمرینات استقامتی در روز می تواند جایگزین مصرف داروی متیل فنیدیت در ارتباط با تغییرات سلول های پورکینژ مخچه برای الگوی حیوانی AD/HD باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.