مقایسه اثرسنجی محلول پرفیش با مالاشیت سبز و فرمالین در کنترل آلودگی قارچی تخم ماهی قزل آلای رنگین کمان در مراحل مختلف تفریخ

این پژوهش در پاییز و زمستان سال 1395 در مرکز تحقیقات ژنتیک و اصلاح نژاد ماهیان سردآبی شهید مطهری یاسوج وابسته به موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور انجام گرفت. هدف انجام این مطالعه، تعیین کارایی محلول پرفیش در مهار و کاهش تلفات ناشی از آلودگی قارچی تخم های ماهی قزل آلای رنگین کمان در مراحل مختلف انکوباسیون، در مقایسه با مالاشیت سبز و فرمالین بود. به این منظور از تراف های کالیفرنیایی (ابعادcm70×35×20) با عمق cm20، ارتفاع آب cm10و دبی 4 تا 6 لیتر در دقیقه استفاده گردید. سپس تخم لقاح یافته ماهی قزل آلای رنگین کمان به تراف ها به تعداد 700 عدد در هر تراف انتقال یافت. در این بررسی 9 تیمار (پرفیش 15، 37، 75، 150، 300 میلی گرم در لیتر، مالاشیت 2میلی گرم در لیتر ، فرمالین 1000 میکرولیتر در لیتر، شاهد مثبت و منفی) با سه تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که تیمار مالاشیت سبز، فرمالین و پرفیش 75 میلی گرم در لیتر به ترتیب با 94/169.38±1.94, 64.99±8.05 63.76±4.72 و 63.76±4.72 دارای بالاترین درصد چشم زدگی در بین تیمارهای آزمایشی بودند. همچنین میزان تخم گشایی در تیمار پرفیش 75 میلی گرم در لیتر با میانگین(95.8±.6) دارای بیشترین مقدار بود، این در حالی است که این میزان با نتایج بدست آمده از درصد تخم گشایی تیمارهای پرفیش 37 میلی گرم در لیتر (18/3±8/80)، شاهد مثبت (8/2 ± 66/90) و منفی (78/1 ± 39/91) دارای اختلاف معنی دار می باشد. کمترین میزان ناهنجاری (شامل نقص در اسکلت، کیسه زرده و...) در لاروها نیز در تیمار فرمالین (3.33±1.15) و بیشترین میزان ناهنجاری نیز در تیمار پرفیش 15 میلی گرم در لیتر (5.33±2.08) مشاهده گردید ولی اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت. مجموع نتایج حاصل از تحقیق حاضر حاکی از آن است که استفاده از پرفیش 75 میلی گرم در لیتر دارای مخاطرات و تلفات کمتری در مقایسه با مالاشیت سبز می باشد و می تواند به عنوان ترکیب جایگزین مناسب جهت مقابله با آلودگی های قارچی (ساپرولگنیا) تخم ماهی قزل آلای رنگین کمان عمل نماید.