اندازه گیری دز جذبی در ژل پلیمر نوع نورموکسیک و بررسی اثر چیدمان نانوذرات طلا

پرتودرمانی در برگیرنده همه روش هایی است که بتواند اندازه ی ویژه ای از تابش های یونیزان را به بافت های بدخیم برساند، با این فرض که حداقل آسیب به بافت های سالم رسانده شود و ارائه یک روش ارزشمند و قابل اعتماد در اندازه گیری دز جذبی می تواند مفید باشد. امروزه امکان اندازه گیری توزیع دز جذبی در سه بعد وجود دارد که یکی از روش های دزیمتری سه بعدی نیز به کارگیری ژل های پلیمری حساس به پرتو است. هدف از مطالعه حاضر، محاسبه مقدار افزایش دز جذبی با حضور نانوذرات طلا و بررسی نوع چیدمان نانوذرات طلا (به طور یکنواخت و پوسته ای) در ژل پلیمر نوع نورموکسیک می باشد. در این پژوهش از هر دو رهیافت تجربی و شبیه سازی، از دزیمتر ژل پلیمر نوع نورموکسیک برای اندازه گیری مقدار تغییرات دز جذبی پرتوهای گاما با حضور نانوذرات طلا که تحت تابش پرتوهای چشمه ایریدیم-192 قرار گرفتند، استفاده شد. مراحل خوانش مقدار دز با کمک دستگاه قرائت گر دزیمتر ترمولومینسانس انجام گرفت و سپس با استفاده از روش مونت کارلو کد محاسباتی MCNPX شبیه سازی انجام شد و نتایج آن با آزمایش تجربی مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. با حضور یکنواخت نانوذرات طلا در ژل پلیمر، بیشینه دز جذبی به ازای غلظت mM 0/1 تا mM 5/1، %24/0 و در حالت پوسته ای %20 به دست آمد. نتایج و بررسی های هر دو مطالعه که به صورت تجربی و شبیه سازی به دست آمد، نشان می دهد که بهینه غلظت نانوذرات طلا در ژل پلیمر نوع نورموکسیکmM 1/5 می باشد، که برای انجام مطالعات کلینیکی می توان از آن استفاده کرد.