مقایسه توانایی کاهش دز پرتو X توسط محافظ های میکروکامپوزیت و نانوکامپوزیت بیسموت از طریق آزمون CT قفسه سینه

مقایسه ی بین محافظ های پرتوی با ضخامت ها و ساختارهای مختلف (به ویژه اندازه ذرات متفاوت مواد سازنده ی آن ها) در انتخاب محافظ مطلوب برای بیمار جهت استفاده در آزمون های تصویربرداری پزشکی به ویژه سی تی اسکن کمک کننده است. در این مطالعه به منظور ساخت محافظ های پرتویی کامپوزیت برای پستان، پودر بیسموت در دانه بندی های میکرو و نانو با سیلیکون مخلوط شد. ابعاد محافظ ها cm 20 × cm 20، ضخامت آن ها mm 1 و درصد وزنی بیسموت در همه ی آن ها %10 بوده است. آزمون CT با دستگاه سی تی اسکن 16 مولتی اسلایس (TOSHIBA) با شرایط kVp 100، mA 50 و ضخامت اسلایس mm 0/5 و پیچ mm 1 و فانتوم قفسه سینه مونث با سایز پستان زن نرمال انجام گرفت. برای جلوگیری از ایجاد آرتیفکت در هنگام تصویربرداری، از یک لایه فوم به ضخامت cm 1 در زیر محافظ ها و بر روی فانتوم استفاده گردید. برای سنجش دز در نواحی سطح (معادل پوست) و لایه چهارم پستان فانتوم (معادل بافت غده ای) از قرص های TLD استفاده شد. نتایج نشان داد که به کارگیری میکروکامپوزیت بیسموت موجب کاهش %12و به کارگیری کامپوزیت نانوبیسموت باعث کاهش %18/4 در لایه پوست پستان گردید و هر دو کامپوزیت به طور معنی دار (p<0/05) موجب کاهش دز شدند. همچنین محافظ نوع نانوکامپوزیت بیسموت موجب کاهش بیشتر دز در مقایسه با نوع میکروکامپوزیت بیسموت شد. به علاوه تغییرات نویز کمتری در تصاویر CT با محافظ نانوکامپوزیت مشاهده گردید.