تحلیل نتایج کاوش های باستان شناسی معدن نمک چهرآباد

معدن نمک چهرآباد یکی از  معدود معادن نمک باستانی دنیا و تنها معدن نمک شناسایی شده در ایران است که شواهد و مدارکی از استخراج نمک در یک محدوده زمانی طولانی از حدود 500 پیش  از میلاد تا عصر معاصر را داراست. طبق پژوهش های میدانی انجام یافته تاکنون در محدوده کاوش شده کوه معدن، فعالیت های معدن کاوی در ادوار هخامنشی، ساسانی، میانی و متاخر اسلام به اثبات رسیده است. پس از کشفیات تصادفی سال 1372 و 1383، تا کنون چندین فصل کاوش و بررسی باستان شناسی در معدن و پیرامون آن انجام یافته است. پژوهش های باستان شناسی نتایج جالب توجهی از تکنیک ها، مراحل و ابزارهای استخراج نمک و ارتباط محوطه های پیرامون با معدن نمک را روشن ساخته است. حفر تونل های عمیق در داخل نهشته های صخره ای نمک در ابعاد و اندازه های مختلف با استفاده از ابزارهای متنوع استخراج در همه ادوار یاد شده با تفاوت در جزئیات بهره برداری، در ناحیه کاوش شده دیده می شود. فعالیت طولانی مدت استخراج نمک و ریزش چند دوره ای معدن، موجب شکل گیری لایه های مختلف آواری، استقرای، معدنی و فرسایشی در بخش های مختلف معدن نمک و پرشدگی بسیاری از تونل های آن شده است. بر اساس مستندات موجود، بیشتر بقایای انسانی مکشوفه، معدن کارانی غیر بومی از دوران هخامنشی و ساسانی بودند که در جریان ریزش چند دوره ای تونل های معدن کشته شده و بصورت طبیعی مومیایی شده اند.