بررسی تاثیر مکمل های آبیاری آبیار و آبسار بر خصوصیات خاک تحت کشت گونه Atriplex canescens

قرارگیری ایران بر روی کمربند خشک جهانی با میانگین بارندگی کم و همچنین استفاده از سیستم های آبیاری سنتی و افت شدید سفره های آب زیرزمینی در غالب مناطق و نواحی آن، ضرورت توجه به افزایش کارایی و بهره وری آب را در  بخش های منابع طبیعی، محیط زیست و کشاورزی بیش ازپیش نمایان می سازد. در این راستا، استفاده از مکمل های آبیاری مانند آبیار و آبسار موردتوجه محققان قرار گرفته است. اگرچه تحقیقاتی در زمینه اثر استفاده از مکمل های یادشده بر روی دور آبیاری و خصوصیات رشد طولی گیاهان انجام شده است، اما در زمینه اثر استفاده از این مکمل ها بر خصوصیات خاک، مطالعه ای صورت نگرفته است. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی کارایی غلظت های مختلف دو مکمل آبیاری آبیار و آبسار بر خصوصیات خاک تحت کشت گونه گیاهی Atriplex canescens در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و سه تکرار با غلظت های 1:1000، 1:2500 و 1:5000 و یک تیمار شاهد (بدون استفاده از مکمل ها)، برای یک دوره زمانی 5 ماهه در محیط گلخانه انجام گرفت. در نهایت پس از نمونه برداری خاک از پای بوته ها و انتقال آن ها به آزمایشگاه خاکشناسی، فاکتورهای pH، هدایت الکتریکی، ماده آلی، آهک، نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و سدیم قابل جذب اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد استفاده از مکمل های آبیار و آبسار به طور معنی داری منجر به افزایش هدایت الکتریکی و منیزیم قابل جذب خاک شده و کاهش معنی دار ماده آلی، فسفر و کلسیم قابل جذب خاک را به همراه داشته است. اما بر فاکتورهای pH، درصد آهک، درصد ازت کل، پتاسیم، سدیم قابل جذب، درصد سدیم تبادلی و نسبت جذب سدیم خاک اثر معنی داری نداشته است. به طورکلی می توان گفت که اگرچه اثرات مثبت استفاده از مکمل های آبیار و آبسار بر رشد طولی گیاهان، در تحقیقات مختلف به اثبات رسیده است، اما بر اساس نتایج این تحقیق که در یک دوره زمانی 5 ماهه و در محیط گلخانه انجام گرفته است، نمی توان استفاده از این مکمل ها را تا زمان رد اثرات منفی آن ها بر خصوصیات شیمایی خاک توصیه نمود.