بررسی اپیدمیولوژیک و مدل سازی مکانی بیماری لیشمانیوز جلدی(سالک) در استان بوشهر با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) طی سال های 1390 تا 1394

لیشمانیوز جلدی به عنوان یک مشکل بهداشتی در جهان اهمیت خاصی دارد.  که در اثر تک یاخته لیشمانیا ایجاد میشود. این بیماری در برخی از نقاط کشور از جمله استان  بوشهر، نیز به عنوان یک مشکل بهداشتی مطرح می باشد لذا مطالعه حاضر به بررسی پراکندگی جغرافیایی و خصوصیات اپیدمیولوژیک موارد مبتلا به لیشمانیوز جلدی دراین استان طی سال های 94- 1390 می پردازد.

در این مطالعه مقطعی که به روش تحلیلی انجام شد اطلاعات اپیدمیولوژیک شامل سن، جنس، محل سکونت، شهرستان های درگیر بیماری. از 663 بیمار که بین سال های 1390 تا 1394 تحت پیگیری و درمان قرار گرفته بودند، ثبت و آنالیز گردید.

422(7/63درصد) نفر ساکن مناطق شهری و 241(3/36 درصد) ساکن مناطق روستایی بودند. 4/59درصد (394 نفر) از افراد مورد مطالعه مرد و 6/40 درصد(269 نفر) زن بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 01/17±91/21 (دامنه 80-1 سال) بود. دراین بین کنگان با متوسط بروز 5 ساله 72/17 درصدهزار دارای بیشترین بروز و تنگستان با بروز 47/8 در صدهزار دارای کمترین متوسط بروز بیماری بود. همچنین براساس نتایج   GIS  شهرستان جم که در سال های گذشته به عنوان کانون این بیماری شناخته نمی شد در این سال ها به عنوان یک کانون جدید از بیماری درنظر گرفته شده است.

سیستم اطلاعات جغرافیایی ابزاری کارا برای سازماندهی داده های بهداشتی و بیماری ها می باشد با کشف تجمع مکانی بیماری ها می توان بحران بوجود آمده را شناسایی و با تدبیر صحیح آن را مهار کرد.