بررسی هویت فرهنگی معلمان زبان انگلیسی در ایران در طول مدت تدریس

این پژوهش با استناد به الگوی دوگانه هافستد (1986) به بررسی هویت فرهنگی معلمان زبان انگلیسی ایرانی پرداخته است. با استفاده از روش تحقیق ترکیبی متوالی، جهت گیری فرهنگی و اثر سابقه تدریس بر میزان گرایش این معلمان در جذب فرهنگ زبان مقصد مورد بررسی قرار گرفت. یکصدوبیست معلم زن و مرد مشغول به تدریس در موسسات خصوصی زبان با سوابق گوناگون تدریس در این تحقیق شرکت نمودند. الگوی هافستد به صورت یک پرسشنامه لیکرت بهمراه تعدادی سوالات شخصی توزیع گردید. برای به دست آوردن درک عمیق تر دیدگاه معلمان، شش نفر از آنها به طور تصادفی انتخاب شدند تا به تفصیل پاسخ های خود در یک مصاحبه نیمه ساختاریافته بپردازند. تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که معلمان زبان انگلیسی، بدون در نظر گرفتن مدت زمان سابقه تدریس حرفه ای خود، در درجه اول به عنوان فرد گرا شناخته می شوند. یافته ها با تحقیق اولیه هافستد که در آن ایرانی ها به طور کلی بعنوان جمع گرا شناخته شده بودند، در تضاد بود. اگر چه سابقه تدریس از لحاظ آماری میزان وابستگی فرهنگی افراد را مشخص نکرد، اما پاسخ های معلمان در مصاحبه، برخی از روند های اصلی تغییر هویت آنها را برملا نمود. به نظر می رسد که تماس مکرر با زبان انگلیسی می تواند هویت فرهنگی معلمان غیر بومی را در طول زمان دچار دگرگونی نماید. در مقیاس وسیعتر، می توان نتیجه گرفت که معلمین زبان با هر گرایش فرهنگی اولیه، حتی بدون حضور فیریکی در کشور زبان مقصد، فرهنگ آن را در خود جذب می نمایند.