نقش شکست عاطفی و سبک‫های دلبستگی در پیش‫بینی افکار خودکشی دانشجویان

افکار خودکشی با طیف گسترده ای از عوامل مرتبط است. یکی از عوامل کلیدی تاریخچه مشکلات کودکی و خانوادگی است. مطالعات قبلی نشان داده اند که روابط عاطفی پردردسر با بالاترین عوامل خطرساز سلامتی روانی، مرتبط است. همچنین شواهد نشان می دهد که افرادی که در کودکی سبک دلبستگی ایمن دارند زمانی که با افراد دارای سبک‫های دلبستگی نا ایمن مقایسه می شوند، علایم آسیب شناسی روانی کمتر و عملکرد روانی- اجتماعی بالاتری را در زندگی (مخصوصا روابط عاطفی) دارا هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تعیین نقش شکست عاطفی و سبک های دلبستگی در پیش بینی افکار خودکشی در دانشجویان دانشگاه آزاد واحد اردبیل بود.

روش پژوهش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اردبیل که در سال تحصیلی 1397 مشغول به تحصیل بودند تشکیل می داد (4231 نفر). نمونه پژوهش شامل 80 نفر بود که بصورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده از پرسشنامه افکار خودکشی بک، پرسشنامه سبک های دلبستگی سیمپسون و پرسشنامه ضربه عشق راس استفاده شد. داده های پژوهش به روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج تحقیق نشان داد که شکست عاطفی (0/35(r= و سبک دلبستگی نا ایمن (0/23(r= با افکار خودکشی رابطه مثبت و سبک دلبستگی ایمن (0/40-(r= با افکار خودکشی رابطه منفی معنی دار دارد (0/01>p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد 12 درصد از واریانس افکار خودکشی توسط شکست عاطفی و 25 درصد توسط سبک های دلبستگی پیش بینی می‫شود. سبک دلبستگی ایمن (0/40-= β)، شکست عاطفی (0/35= β)، سبک دلبستگی نا ایمن (0/30= β) به ترتیب بیشترین ضریب تاثیر را در پیش بینی افکار خودکشی داشتند.

بطورکلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که سبک های  دلبستگی (ناایمن و ایمن) و شدت شکست عاطفی پیش‫بینی‫کننده مناسبی برای احتمال بروز افکار خودکشی دانشجویان می‫باشند.