مطالعه اثر مکمل کوآنزیم Q10 بر وضعیت اکسیدانی و آنتی اکسیدانی تام و شاخص استرس اکسیداتیو در بافت کبد موش های صحرایی مبتلا به دیابت

استرس اکسیداتیو به عنوان یک عامل مهم در توسعه و پیشرفت دیابت و عوارض ناشی از آن در نظر گرفته شده است. شواهد نشان می دهد استرس اکسیداتیو ایجاد شده در دیابت می تواند توسط مکمل های آنتی اکسیدانی بهبود یابد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات کوآنزیم Q10 بر شاخص استرس اکسیداتیو در موش های صحرایی دیابتی انجام شد. 

30 موش صحرایی نر به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند: نرمال سالین، تیمار روغن کنجد (به عنوان حلال)، سالم تیمار باکوآنزیم Q10 (10 میلی گرم بر کیلوگرم) ، دیابتی (میلی گرم بر کیلوگرم STZ: 55) و دیابتی تیمار با کوآنزیم Q10 (10 میلی گرم بر کیلو گرم(. سطح مالون دی آلدئید، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، گروه های تیول و وضعیت اکسیدانی تام در بافت هموژنیزه کبد اندازه گیری و شاخص استرس اکسیداتیو محاسبه شد.
ملاحظات اخلاقی این مطالعه با کد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1397 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک رسیده است.

نتایج نشان داد سطح مالون دی آلدئید (0/022=P)، وضیعت اکسیدانی تام (0/03=P) و شاخص استرس اکسیداتیو (0/028=P) کبد در گروه دیابتی تحت درمان با کوآنزیم Q10 در مقایسه با رت های دیابتی به صورت معنی داری کاهش یافته است. تغییرات معناداری در سطح گروه های تیول (0/25=P) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (0/77=P) گروه دیابتی تحت درمان با کوآنزیم Q10 در مقایسه با رت های دیابتی مشاهده نشد.

این یافته ها نشان می دهد مکمل کوآنزیم Q10 می تواند با کاهش وضعیت اکسیدانی تام، شاخص استرس اکسیداتیو و پراکسیداسیون لیپید، باعث کاهش استرس اکسیداتیو در کبد رت های دیابتی شود.